เริ่มต้นที่สิงกะปุระ ก่อนจะเป็นสิงคโปร์ในปัจจุบัน
เมื่อนานมาแล้วมีคนเล่าว่า “ปลากระโทงดาบ” ได้เริ่มโจมตีเกาะสิงกะปุระ (สิงคโปร์ในปัจจุบัน) ในขณะที่ชาวประมงออกทะเล ก็มักจะถูกปลากระโทงดาบโจมตี พวกมันแทงที่ศีรษะ หน้าอก และท้อง
จนทำให้ผู้คนต่างหวาดกลัวปลากระโทงดาบอย่างมาก และแม้แต่ผู้คนที่อยู่ชายฝั่ง ก็ยังไม่สามารถรอดจากการโจมตีของพวกปลาได้ พวกมันกระโจนออกจากคลื่น และทุกคนที่ถูกโจมตีก็เสียชีวิต
เมื่อราชาแห่งสิงกะปุระทราบเรื่อง จึงได้เดินทางไปดูและได้พบโศกนาฏกรรมจากการโจมตีของปลากระโทงดาบ เขาเห็นผู้ตายถูกปกคลุมไปด้วยเลือด และญาติพี่น้องของพวกเขาก็โยกตัวไปมา ร่ำไห้ด้วยความโศกเศร้า
เด็กชายตัวเล็กๆ ที่เฝ้าดูเหตุการณ์ ไม่สามารถทนเห็นคนตายมากไปกว่านี้ เขาจึงเริ่มใช้ความคิดอย่างหนัก และในที่สุดเขาก็คิดวิธีแก้ไขได้
ชาวบ้านทุกคนรวมทั้งราชาต่างรู้สึกประทับใจ ปนประหลาดใจที่ได้เห็นแนวคิดนี้มาจากเด็กหนุ่ม ซึ่งเป็นเด็กกำพร้าที่อาศัยอยู่กับย่าของเขา
ราชาจึงสั่งให้คนของเขาสร้างรั้วต้นกล้วยริมฝั่งทะเลตามที่เด็กชายแนะนำ และเป็นอีกครั้งที่ปลากระโทงดาบโจมตี ในขณะที่ชาวบ้านรอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้
“ดูปลากระโทงดาบติดอยู่ที่ลำต้นสิ! พวกเรารอดแล้ว!” ชาวบ้านต่างชื่นชมและยินดี เมื่อเหตุการณ์ผ่านไป พวกเขาจึงได้จัดงานเลี้ยงใหญ่เพื่อเฉลิมฉลองให้กับความสำเร็จของฮีโร่ตัวน้อยของพวกเขา!
อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าราชาก็เริ่มกังวลว่าเด็กชายที่ฉลาดจนเกินไป เขาคิดว่าเด็กจะเติบโตเป็นคนที่ฉลาดมาก และกลายเป็นภัยคุกคามเขา “แผนการชั่วร้ายจึงเริ่มก่อตัวขึ้นในใจของราชา”
ในคืนหนึ่งคนของราชา แอบเข้าไปที่บ้านของเด็กชายที่อยู่บนเนินเขา แต่ย่าของเด็กชายได้ยินการมาของพวกเขา แม้เธอจะแก่แต่ก็ฉลาดและรู้ว่าต้องทำยังไง
ย่าของเด็กชาย เผชิญหน้ากับคนของราชาอย่างกล้าหาญ “สิ่งนี้จะเตือนคุณ ถึงการทรยศของคุณ!” เธอพูดในขณะที่เธอโบกมือ จากนั้นเด็กชายก็หายตัวไป และทำให้คนของราชาประหลาดใจ ที่ดูเหมือนว่าเลือดได้ไหลออกมาจากจุดที่กระท่อมของเด็กชายตั้งอยู่ จนเนินเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง
เอาล่ะก็จบแล้วสำหรับการบอกเล่าผ่านนิทาน การต่อสู้ของมนุษย์และปลากระโทงดาบ ก็ไม่แน่ใจว่าเรื่องนี้จะสอนให้รู้ว่าอะไร? หรือจะสอนให้กลับปลากระโทงดาบ หรือน้าๆ คิดว่ายังไง?
