ก่อนที่จะมีการระบุตัวตนของปลาซีลาแคนท์ ชาวประมงแถบนั้นเรียกมันว่า ceolecanth Gombessa แปลว่าไร้ค่าในภาษาพื้นเมือง …มันหมายความว่า ปลาชนิดนี้แม้แต่จะเอามากินก็ยังไม่ได้ (อาจเพราะเหตุนี้เลยทำให้มันยังมีเหลืออยู่จนถึงทุกวันนี้)
รสชาติของปลาซีลาแคนท์?
คนกลุ่มแรกๆ ที่พบปลาซีลาแคนท์ในศตวรรษที่ 20 อธิบายว่า มันมีกลิ่นไม่ดี “มีเมือกปกคลุม” ทุกอย่างที่มันมีไม่เหมาะกับการทำอาหาร ลักษณะเด่นที่สุดของปลาคือเนื้อที่เต็มไปด้วยน้ำมัน
ความจริงยังไม่มีคำอธิบายเกี่ยวกับรสชาติของปลาซีลาแคนท์ แต่ต้องรู้ว่าเนื้อของปลาชนิดนี้ เป็นการรวมตัวของขี้ผึ้งเอสเทอร์ (waxes esters) สิ่งนี้เป็นยาระบายที่ดี มนุษย์อย่างเราไม่สามารถย่อยขี้ผึ้งเอสเทอร์ส่วนใหญ่ได้ หากคุณกินปลาซีลีแคนท์เข้าไป มันจะมีกลิ่นเหม็นรสชาติแปลกๆ และอาจทำให้คุณต้องวิ่งเข้าห้องน้ำ
ควรกินมันหรือไม่?
แน่นอนว่าไม่ควรลอง ไม่ใช่เพราะไม่อร่อยและอาจทำให้ท้องเสียได้ แต่เพราะมันเป็น “สัตว์ใกล้สูญพันธุ์” …นักวิจัยคาดว่าในปัจจุบัน ปลาชนิดนี้เหลืออยู่ประมาณ 500 ตัว แต่ก็มีคนแย่งว่า ตัวเลขนี้เป็นค่าประมาณที่ต่ำเกินไป
ปลาซีลีแคนท์ที่จับได้นอกชายฝั่งอินโดนีเซีย ถูกขายให้กับร้านอาหารท้องถิ่น แต่ปลาไม่ได้ถูกเอามากิน เพราะมันกลายเป็นของโชว์ หากมันถูกจับมาเป็นๆ จะตายภายในช่วง 17 ชั่วโมง เนื่องจากแรงดันที่เปลี่ยนแปลง
