นิยาย

กองไฟกองใหญ่ที่เคยส่องแสงสว่างโพลง มาบัดนี้เหลือเพียงถ่านแดงๆ ที่มีแต่กองขี้เถ้าปกคลุมอยู่หนาเตอะ หลังจากชายหนุ่มนำกิ่งไม้แห้งกิ่งเล็กๆคุ้ยเขี่ยกองขี้เถ้านั้น ก่อนที่จะนำเศษกิ่งไม้มากองสุม เพียงไม่นานหลังจากใช้ลมเป่าไม่กี่ครั้ง เปลวไฟก็ลุกพรึบขึ้นมาทันที

ตัดมาที่แค้มป์ เหน๋อและพรานแปะก็ไม่ได้อยู่เฉยให้เสียเวลาเปล่า ต่างช่วยกันเก็บกวาดสถานที่ให้ดูน่าอยู่ขึ้น หลังจากช่วยกันเก็บฟืนมาเพิ่มได้อีกกองใหญ่ ก็ช่วยกันถ่ายข้าวสวยในหม้อสนาม

หญิงสาวแต่งกายในชุดไทย มีผ้าสไบคาดเฉียงสีเขียวอ่อนบางๆ ปกปิดสองปทุมถัน ที่ต้อนนี้สั่นกระเพื่อมท้าทายลมหนาว ผมของหล่อนดำยาวมาถึงเอวที่คอดกิ่วรับกับสะโพก ซึ่งตอนนี้มีเพียงผ้าซิ่นคาดเอวอยู่แค่ผืนเดียว หล่อนนั่งแกว่งขาตรงคาคบไม้อย่างสบายอารมณ์

พลับพลึง!ชายหนุ่มอุทานลั่น เด็กผู้หญิงคนนั้น คือคุณนี่เอง โธ่..! ชายหนุ่มร้องบอกออกมาอย่างอาลัย ระคนสงสารจนบอกกับตัวเองไม่ถูก ครอบครัว และคนที่คุณรัก ต้องมีอันเป็นไป เพราะการกระทำของมนุษย์อย่างผมชายหนุ่มกล่าวออกมา ด้วยความรู้สึกสำนึกผิด แต่ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพูดขึ้นมาอีก เสียงหวานใสของใครคนหนึ่งก็แว่วขึ้นมาทางเบื้องหลัง

แสงแดดในยามบ่าย ส่องลอดผ่านช่องใบไม้ที่หนาทึบ เกิดเป็นลำแสงขนาดต่างๆ ตามความกว้างของช่องใบไม้เหล่านั้น ครั้นเมื่อลมพัดยอดไม้ไหวเอน จึงก่อให้เกิดแสงที่ส่องลงมาบนพื้น เต้นไหวระยิบระยับดูสวยงาม

วู้...ได้อะไรกันมาบ้าง พรานแปะป้องปากกู่ถาม เมื่อแลเห็นคนทั้งสามเดินลอดซุ้มไม้เบื้องหน้าอยู่ไม่ไกลมากนักแทนคำตอบพรานเบก็ชูพวงไก่ป่า ที่ตัวเองสะพายไหล่โชว์ให้ดู

ณ บริเวณพื้นที่ราบตอนหนึ่ง ซึ่งถูกขนาบด้วยภูเขาทั้งสองฝั่ง โดยมีลำห้วยกว้างไม่เกินวากั้นกลาง อีกด้านจะติดกับผาหิน ส่วนอีกฝั่งเป็นตีนเขา ซึ่งพอจะมีที่ราบไว้ใช้สอยกว้างไม่เกินสิบวา

ไอแดดร้อนระอุ เต้นพลิ้วไหวไปมาบนด่านทางดินลูกรังรางๆ ทั้งสองข้างทางเต็มไปด้วยเถาหนามของหวายป่า และพุ่มเล็บเหยี่ยว ที่พันเกาะเกี่ยวกันเป็นกำแพงหนาทึบ ซึ่งครั้งหนึ่งเส้นทางนี้เคยเป็นทางด่านของช้างป่ามาก่อน แต่ก็คงเป็นรอยที่พวกมันยกโขลงกันมาหากินในป่าแถบนี้เมื่อหลายเดือนมาแล้ว

เสียงน้ำค้างจากหลังคาหยดลงบนกองใบพลวงพุๆ ดังเปาะแปะ อากาศยามเช้าเย็นยะเยือก และปะปนไปกับสายหมอกจางๆ เสียงนกป่านานาชนิด พากันส่งเสียงร้องเจี๊ยวจ๊าว จากยอดต้นไทรบนเขา ซึ่งตอนนี้ถูกบดบังด้วยหมอกที่หนาทึบ

เฮ้ย!!! สิงห์อุทานดังลั่น หลังจากเท้าของเขาถูกพื้น จริงๆแล้วจะว่าพื้นก็ไม่ถูกนัก เพราะมันเย็นยะเยือกราวกับถูกน้ำ ใช่แล้วน้ำ น้ำในลำห้วยนั้นเอง