นิยาย

พลับพลึง!ชายหนุ่มอุทานลั่น เด็กผู้หญิงคนนั้น คือคุณนี่เอง โธ่..! ชายหนุ่มร้องบอกออกมาอย่างอาลัย ระคนสงสารจนบอกกับตัวเองไม่ถูก ครอบครัว และคนที่คุณรัก ต้องมีอันเป็นไป เพราะการกระทำของมนุษย์อย่างผมชายหนุ่มกล่าวออกมา ด้วยความรู้สึกสำนึกผิด แต่ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพูดขึ้นมาอีก เสียงหวานใสของใครคนหนึ่งก็แว่วขึ้นมาทางเบื้องหลัง

เสียงสวดพึมพำจับต้นชนปลายไม่ถูกว่าเป็นภาษาอะไร เพราะไม่คุ้นหูและฟังไม่ออก นอกจากชายชราผู้นั้นแล้ว ระหว่างโคนต้นไม้ใหญ่ไม่ห่างกันยังมีร่างของบุคคลที่แต่งกายในลักษณะเดียวกัน นั่งกระจัดกระจายอีกหลายคนตามบริเวณโคนต้นไม้ใหญ่เหล่านั้น

แสงจันทร์แรมสิบค่ำ ส่องสว่างเรืองๆจับตามเรือนยอดไม้สูงจนเป็นมันขลับ แข่งกับแสงกระพริบวูบวาบ หลายสิบดวงของหมู่หิ่งห้อย ที่บินวกวนไปมาอยู่ริมห้วยและบริเวณชายป่า ซึ่งตอนนี้มองอะไรไม่เห็นแล้วนอกจากเงาตะคุ่มๆ มีเพียงเสียงน้ำไหลในลำห้วยที่แว่วปะปนมากับเสียงกบเขียดและแมลงไพร ที่พากันส่งเสียงเซ็งแซ่อยู่รอบทิศ ภายใต้แสงจันทร์ที่ทอแสงนวลตา บริเวณใต้ซุ้มไม้และเพิงหินตำแหน่งนี้เอง ที่เป็นที่พักชั่วคราวของพรานป่าผู้โดดเดี่ยว

เสียงน้ำไหลดัง จ๊อกแจ๊ก ตามเหลี่ยมและซอกหิน กบเขียดตามดงบอนพากันส่งเสียงงึมงำ นานๆครั้ง ก็มีเสียงฮุบบนผิวน้ำดัง จ๋อม ของหมู่ปลาน้อยใหญ่ที่ขึ้นมาฮุบแมลงที่ตกบนผิวน้ำ เหมือนมีคนแกล้งเอาก้อนหินก้อนเล็กๆโยนลงน้ำ

กองไฟกองใหญ่ที่เคยส่องแสงสว่างโพลง มาบัดนี้เหลือเพียงถ่านแดงๆ ที่มีแต่กองขี้เถ้าปกคลุมอยู่หนาเตอะ หลังจากชายหนุ่มนำกิ่งไม้แห้งกิ่งเล็กๆคุ้ยเขี่ยกองขี้เถ้านั้น ก่อนที่จะนำเศษกิ่งไม้มากองสุม เพียงไม่นานหลังจากใช้ลมเป่าไม่กี่ครั้ง เปลวไฟก็ลุกพรึบขึ้นมาทันที

ณ บริเวณลานโล่งนั้นเอง ที่บุคคลทั้งแปดได้ใช้เป็นที่พักอาศัยชั่วคราว ถึงแม้ตอนนี้ท่องฟ้าจะมืดสนิทลงไปแล้วก็ตาม แต่ทุกคนยังต้องช่วยกันทำงานแข่งกับเวลา เมื่อไร้แสงอาทิตย์ให้แสงสว่างและความอบอุ่น ความหนาวยะเยือกและความมืดมิดจึงครอบงำ

การเดินทางของคณะ เชื่องช้าลงไปมาก เพราะเส้นทางเริ่มมีอุปสรรคมากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งเส้นทางที่ลาดชัน และป่าไม้ที่รกเครือ ของภูเขาสูงทะมึนแห่งนี้ รวมถึงสิ่งของต่างๆที่นำติดตัวมาด้วยก็ดูว่าจะเพิ่มภาระมากขึ้น

ช่วงที่รอเวลาให้ข้าวในหม้อสนามสุก พรานเบก็ร้องบอกให้เคิ้งและพุ่ม นำกระบอกไปเติมน้ำให้เต็ม รวมถึงพรานคนอื่นๆ ก็เช่นกัน โดยไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านไปอย่างเปล่าประโยชน์ สายน้ำที่ตกลงมาใสแจ๋วราวกับน้ำก๊อก ถึงปริมาณจะไม่มากมายเหมือนในลำห้วยเบื้องล่าง

เสียงปืนแก๊ปดังสะท้านเกือบจะพร้อมๆ กัน ตามมาด้วยเสียงเอะอะโวยวายของสองกะเหรี่ยงที่พากันร้องเสียงหลง

ข้าวในหม้อสนามสุกพร้อมๆกับปลาเวียนย่างที่ถูกวางพาดอิงไว้หลายไม้ พรานโส่ยเลือกเอามากินสามสี่ไม้ ที่เหลือพรานชราใช้ใบตองห่อไว้กินมื้ออื่น รวมทั้งกบทูดอีกสองตัว ครั้งแรกว่าจะแกง แต่พอได้เก้งมา กบที่ได้มาก็ถูกย่างจนแห้ง