เมื่อสิ่งมีชีวิตสุดสยองที่รู้จักกันในชื่อ อาเทอเพอร์รา (Arthropleura) ยังมีชีวิตอยู่ ในอังกฤษซึ่งเวลานั้นอยู่ใกล้เส้นศูนย์สูตร แทนที่จะเป็นสภาพอากาศที่หนาวเย็น อาเทอเพอร์รากลับอาบแดดท่ามกลางแสงแดดเขตร้อนและกินพืชที่อุดมสมบูรณ์
ขาแยกแต่ละส่วนมีความยาว 75 เซนติเมตร (2.5 ฟุต) อันที่จริง สิ่งเหล่านี้เป็นส่วนที่ได้รับการรักษาไว้มากที่สุดของฟอสซิล ซึ่งหายากมาก เนื่องจากร่างของกิ้งกือยักษ์จะแยกส่วนเมื่อตาย
ด้วยเหตุผลนี้ Neil Davies นักบรรพชีวินวิทยาจากมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ และเชื่อว่าซากดึกดำบรรพ์ที่ดึงมาจากชายหาดอังกฤษนั้น แท้จริงแล้วเป็นเปลือกลอกคราบที่สัตว์จะลอกออกมาเมื่อโตขึ้นและเต็มไปด้วยทรายในเวลาต่อมา ความหมายก็คืออาเทอเพอร์รา อาจมีขนาดใหญ่กว่านี้อีก
“มันเป็นความบังเอิญที่สมบูรณ์ของการค้นพบ วิธีที่ก้อนหินตกลงมา มันเปิดออกและเผยให้เห็นฟอสซิลได้อย่างสมบูรณ์ ซึ่งหนึ่งในอดีตนักศึกษาปริญญาเอกของเรา บังเอิญเห็นเมื่อเดินผ่าน” Neil Davies กล่าว
นักวิทยาศาสตร์เคยคิดว่า อาเทอเพอร์รา โตขึ้นมากเนื่องจากมีออกซิเจนมากขึ้นในบรรยากาศในช่วงปลายยุค คาร์บอนิเฟอรัส และ เพอร์เมียน แต่ฟอสซิลมาจากหินที่สะสมก่อนถึงจุดสูงสุด ออกซิเจนที่มากไม่สามารถอธิบายถึงเปลือกที่แข็งแรงของ อาเทอเพอร์รา ได้เพียงอย่างเดียว นักวิจัยเชื่อว่ากิ้งกือพวกนี้ต้องได้รับอาหารที่อุดมด้วยสารอาหาร
“ในขณะที่เราไม่ทราบแน่ชัดว่าพวกมันกินอะไร แต่ก็มีพืชที่มีคุณค่าทางโภชนาการมากมายในเศษใบไม้ในขณะนั้น และพวกมันอาจเป็นสัตว์นักล่าที่กินสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังอื่นๆ และแม้แต่สัตว์มีกระดูกสันหลังขนาดเล็ก เช่น สัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ “Davies กล่าว
อาเทอเพอร์รา ใช้เวลาอย่างน้อยอีก 45 ล้านปีในการคลานไปมาในแถบเส้นศูนย์สูตร จนกระทั่งในที่สุดมันก็สูญพันธุ์ในช่วงยุคเพอร์เมียน อาจเป็นเพราะการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่ทำให้สิ่งแวดล้อมแห้งเร็วเกินไปสำหรับพวกมัน รวมถึงการเพิ่มขึ้นของสัตว์เลื้อยคลานและสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำขนาดใหญ่ที่สามารถล่าพวกมันได้
