เสียงออดแอด ของพื้นฟากไม้ไผ่ บนระเบียงของกระท่อมหลังใหญ่ ที่มีจานชามและหม้อข้าวที่หุงจนสุกขึ้นหม้อ ส่งกลิ่นหอมฉุย ถัดออกมามีจานแกงไก่ป่าร้อนๆควันกรุ่นๆ ส่วนตรงกลางวงมีน้ำพริกเผาละลายน้ำมะขามเปียกอีกหนึ่งถ้วย
ซึ่งรอบๆ มีผักจิ้มอีกหลายอย่างทั้ง ผักกูด ผักหนาม มะเขือที่ปลูกเองข้างกระท่อม และหยวกกล้วยเผาที่เคิ้งแกะเอาเปลือกด้านนอกที่ถูกเผาไฟจนดำปี๋ออกเหลือแต่ด้านในที่ถูกหั่นเป็นชิ้นๆพอดีคำ ข้างๆกันนั้นยังมีจานใส่นกเขาเปล้าย่างเกลืออีกห้าตัวและ ปูห้วยเผาอีกจานใหญ่ หลังจากจัดเตรียมอาหารพร้อมแล้ว ทุกคนก็นั่งร่วมวงกันกินข้าวเช้า
ในขณะที่กิน สิงห์ก็คุยเรื่องราวต่างๆถึงเหตุผลที่จะไปเที่ยวที่ป่าดำ โดยสิงห์บอกว่าจะไปแค่ชายป่าดำเท่านั้น แค่อยากไปเห็นไม่คิดที่จะเข้าไปถึงกลางดงดำนั้นเลย โดยระบุจำนวนวันว่าจะไปเที่ยวป่ากี่คืนและจะออกมาประมาณวันที่เท่าไหร่ ส่วนเรื่องเสบียงและของจำเป็นต่างๆสิงห์จะให้พรานเบเป็นคนตรวจสอบอีกที ว่าขาดเหลืออะไรบ้างหลังจากกินข้าวเสร็จ
ต่างคนต่างถามถึงสารทุกข์สุขดิบกันต่างๆนาๆ บวกกับได้บรรยากาศดีๆ รอบตัวเช่นนี้ อาหารมื้อนี้จึงกลายเป็นมื้อพิเศษ ทั้งที่เป็นแค่กับข้าวบ้านป่าธรรมดาๆ แต่ได้เพื่อนและคนที่คุ้นเคยเป็นตัวชูรสด้วยแล้วจะเอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม
น้าเบ เดี๋ยวเราช่วยตรวจของกันดีกว่า ว่าขาดเหลืออะไรมั่ง สิงห์หันไปพูดกับพรานเบหลังจากลำเลียงจานชามให้เคิ้งกับพุ่มด้านล่างกระท่อม
เออๆ เดี๋ยวข้าให้ข้าวไอ้พะเปรียวกับไอ้พะบองก่อน พรานเบพูดจบก็ยกหม้อใส่น้ำข้าวและเศษอาหารที่เหลือ มาผสมกันแล้วลงไป เทเศษอาหารให้หมาสองตัว ที่ตอนนี้พวกมันพากันวิ่งล้อมหน้าล้อมหลังเจ้านายของมัน
มีอะไรให้ข้าช่วยหรือเปล่าไอ้สิงห์ เหน๋อหันมาถาม
ข้าว่าเราแยกของจากเป้กันดีกว่า มาตรวจดูอีกทีว่ายังขาดเหลืออะไรบ้าง พูดจบสิงห์ก็เทเป้ใบเก่าของเขา
ไอ้สิงห์ระวังขวดเหล้าแตก ลุงโส่ยร้องลั่น เมื่อเห็นสิงห์เทเป้ แล้วขวดเหล้าแดงกลิ้งคลุกๆออกมา
ฮาๆ ร้องจนผมตกใจหมดเลยลุง แหม…รักจริงๆนะเหล้าเนี๊ย เดี๋ยวพ่อจะให้แบกไปเลย สิงห์และพวกกะเหรี่ยงที่เห็นเหตุการณ์ พากันหัวเราะลั่น
สิงห์เอ็งเอาลูกปืนมาเท่าไหร่ พรานเบถามหลังจากเทข้าวให้หมาสองตัวเสร็จ
เฉพาะลูกกรดของผมก็สิบกล่อง ส่วนลูกซองผมซื้อลูกปรายกับลูกเบอร์ อย่างละยี่สิบลูก พูดจบสิงห์ก็ล้วงมือเข้าไปหยิบถุงกระดาษออกมาจากกองเสื้อผ้า เมื่อแกะถุงกระดาษออกดู ซึ่งภายในมีกล่องของลูกปืนขนาด .22 หลายกล่อง แต่ละกล่องมีจำนวน ห้าสิบลูก รวมแล้วเกือบ ห้าร้อยลูก เพราะอีกกล่อง สิงห์แกะเอามาใช้เมื่อตอนเดินทางเข้ามา
ลูกปืนขนาดเล็กนี้เหมาะสำหรับเป็นปืนจ่ายตลาด ไว้ยิงนกยิงหนูและสัตว์ขนาดเล็กๆ อย่างกระรอก ไก่ป่า ได้สบาย หรือแม้แต่ เก้ง ถ้าอยู่ในระยะหวังผลก็มีหวังทรุด ส่วนที่เป็นลูกสีแดงและสีขาวใสออกขุ่น ยาวเกือบถึงปลายนิ้วชี้ คือลูกปืนของปืนลูกซอง ลูกเบอร์ของสิงห์คือ ลูกปืนลูกซองที่ภายในปลอกของมันมีลูกกระสุนกลมๆอยู่เก้าลูก เหมาะสำหรับยิงสัตว์ใหญ่ขึ้นมาอีก เช่น เก้ง หมูป่า ส่วนลูกปรายจะมีลูกกระสุนประมาณ เจ็ดสิบลูก ลูกปืนพวกนี้เหมาะสำหรับยิงสัตว์เล็กที่อยู่รวมกันเป็นฝูงๆ เช่น ไก่ป่า หรือสัตว์เล็ก พวกอีเห็น และชะมด
แค่นี้ก็พอแล้ว ยังไม่รวมกับของข้าก็มีหลายลูก พรานเบพูดจบก็หยิบเข็มขัดสำหรับใส่ลูกปืนลูกซอง ที่แขวนไว้ข้างฝาห้อง เมื่อพรานเบตรวจนับดูแล้วก็บอกว่า ของตัวเองมี ลูกปราย 8 ลูก ลูกเบอร์อีก 15 ลูก
พี่มีลูกเบอร์ ห้าลูก ลูกปรายห้าหกลูกเอง แต่ก็ไม่รู้จะใช้ได้หรือเปล่า เก่าสนิมกินหมดแล้ว พรานแปะพูดจบก็สลัดลูกปืนกระเด็นตกลงพื้นห้าลูก แล้วก็ล้วงลูกปืนลูกซองเก่าๆอย่างที่ว่ามาอีกห้าหกลูก แต่ละลูกบงบอกถึงความเก่าแก่ของมัน
ของพี่ก็พอมีติดมาบ้างว่ะสิงห์ ถ้าเป็นลูกเบอร์ พี่มีเหลือ สิบสองลูก แต่ถ้าเป็นลูกปรายมีสิบกว่าลูก ไม่รวมที่พี่อัดเองนะเว้ย พรานพรร้องบอก พูดจบก็ล้วงมือเข้าไปหยิบลูกปืนในยามสีมอๆที่สะพายมา
ลูกมันแพงขนาดต้องอัดไว้ใช้เองเชียวหรือพี่พร หวังว่ามันจะใช้งานได้ดีนะ สิงห์พูดพรางหยิบลูกปืนลูกซองที่พรานพรอัดใช่เอง
อะไรที่มันประหยัดได้ พี่ก็ทำ ภูมิปัญญาชาวบ้านก็คิดได้แค่นี้ล่ะสิงห์ มันก็ใช้ได้บ้างไม่ได้บ้างตามสภาพของมัน ถ้าอากาศไม่ชื้น ฝนไม่ตก พี่รับประกัน ตูม! ทุกลูก พรานพรรับประกันผลงานที่ทำกับมือ
ความจริงแล้วการอัดลูกปืนใช้เองมีกันมานานแล้ว นานพอๆกับการที่มีปืนลูกซองใช้ เพราะการที่อยู่ในป่าในดง โอกาสที่จะได้ออกไปในตัวเมืองก็น้อย เรื่องที่จะหาซื้อลูกปืนใช้ก็ลำบากเพราะการเดินทางไม่สะดวก ครั้นจะซื้อหาแถวหมู่บ้านก็สู้ราคาไม่ไหว เพราะคนขายบวกค่าเดินทางเกือบเท่าตัว ตัวเลือกก็มีน้อย หนักเข้าก็อัดใช้กันเองก็สิ้นเรื่อง ดินปืนหรือก็ตำกันเอง
ไอ้เรื่องที่จะมาวัดตวงไม่ต้องถามถึง กะๆ เอาเองทั้งนั้น ยึดแค่ติดไฟได้เร็วเป็นใช้ได้ ส่วนลูกกระสุน ที่ของจริงจะเป็นลูกเหล็กกลมๆ ก็ใช้ตะกั่วเม็ดแทน จะเอาลูกปรายก็เลือกเม็ดเล็กกรอกใส่เข้าไป จะเอาสักกี่เม็ดก็ว่าไป หรือจะทำเป็นลูกเบอร์ ก็เลือกตะกั่วเม็ดใหญ่ขึ้นมา หรือหนักๆหน่อยก็ลูกโดด
แต่คนทำต้องหล่อลูกตะกั่วเป็น ขืนทำไม่ดีลูกปืนคับลำกล้องแตกใส่หน้าแหกก็มีออกบ่อย เมื่อมีอุปกรณ์อยู่แล้ว ก็เริ่มขั้นตอนการอัดลูกปืน อันดับแรกก็ต้องมีปลอกลูกปืนลูกซองที่เป็นพลาสติกก่อน จะสีอะไรก็แล้วแต่ เวลายิงแล้วพรานป่าส่วนใหญ่จะเก็บปลอกลูกปืนนั้นไว้ พอได้ปลอกมาแล้วก็หาตะปูตอกเอาตัวจุดชนวนหรือดินขับออกจากส่วนท้ายของลูกปืนออกก่อน เสร็จแล้วก็กรอกดินปืนที่ตำเองลงไป จะให้แรงก็ใส่เยอะหน่อย ขึ้นอยู่กับลักษณะการใช้งาน
จากนั้นก็หาหมอนรองกันดินปืนหก ส่วนมากจะเป็น ใยจากกาบมะพร้าว แต่ถ้าหาไม่ได้จริงๆก็เศษกระดาษหรือบางทีก็ใช้ใบไผ่แห้ง เอามาปั่นกับฝ่ามือจนเหลือแต่ใย พอรองหมอนแล้วก็ใส่ลูกกระสุนที่เป็นตะกั่วเม็ดตามต้องการ สุดท้ายก็หาอะไรมาปิดกันลูกกระสุนหกหล่น แค่นี้ก็ได้ลูกปืนแบบภูมิปัญญาชาวบ้านแล้ว เวลาจะใช้ยิงก็แค่ เอาแก๊ปดินปืน ที่เป็นกระดาษแกะใส่ตรงส่วนที่เป็นตัวจุดชนวน หรือดินขับ เมื่อยิงแล้วปลอกก็ยังสามารถเอามาอัดได้ใหม่อีก แต่ต้องดูสภาพด้วย ส่วนใหญ่จะใช้อย่างมากไม่เกิน 2-3 ครั้งก็ทิ้งไป เมื่อตรวจนับลูกปืนของพรานกะเหรี่ยงดูแล้วสิงห์ก็เบาใจไปเยอะ เพราะรวมๆแล้วก็หลายสิบนัดอยู่ รวมของเขาอีกก็อีกเยอะทั้งลูกซองและลูกกรด จึงหมดปัญหาเรื่องลูกปืน ถึงลูกปืนหมด อย่างน้อยก็ยังมีปืนแก๊ปอีกสองกระบอก
ข้าเอาปืนสั้นมาวะ ไอ้สิงห์แต่ก็ใช้ลูกปืนของเอ็งได้ พูดจบเหน๋อก็หยิบปืนสั้นขนาด.22 ลูกโม่ ออกมาจากเป้ แถมลูกปืนอีกสองกล่องแบบหัวทองแดง
เออติดไปก็ดีกว่าไม่มีวะ ไม่รู้จะไปเจออะไรข้างหน้า เสียงพรานเฒ่าร้องบอกพรางหยิบปืนสั้นของเหน๋อไปดูเล่น
เรื่องลูกปืนข้าว่าหายห่วง ได้เลยสิงห์ ถ้ามันหมดจริงๆอย่างน้อยๆก็ยังมีไอ้พร มันอัดลูกปืนใช้ได้เอง พรานเบพูดขณะกำลังยัดลูกปืนลงในเข็มขัด
ทำอย่างกับไปรบเลยพี่สิงห์ กลัวจะไม่ได้ยิงอะไรเลยมากกว่าผมว่า เคิ้งร้องบอกขณะกำลังลำเรียงถ้วยชามที่เอาไปล้าง ขึ้นมาบนกระท่อมหลังครัว
ติดไปเยอะๆล่ะดีแล้วไอ้เคิ้ง เอ็งจะไปรู้ได้ยังไงว่าป่าดำมันเป็นยังไง เอาไปมากๆดีกว่าเอาไปน้อย เสือกไปหมดกลางทางแล้วจะลำบาก ลุงโส่ยพูดจบก็เดินไปยกถุงข้าวสารออกจากย่ามมาว่างเรียงกับคนอื่นๆ ที่ตอนนี้กำลังจัดเรียงข้าวของต่างๆบนระเบียง
ข้าวสารข้าว่าติดไปคนละสามสี่กิโลก็น่าจะพอ หรือถ้าไม่พอจริงๆ ก็อาศัยพวกหัวเผือกหัวมันก็พอหาได้อยู่บ้าง ส่วนของแห้งก็แล้วแต่เอ็งจะเอาไปไอ้สิงห์ พรานเบพูดจบก็เดินไปตักขาวสารในปี๊บใส่ถุงพลาสติก
ผมซื้อพวกของแห้งมาเยอะเหมือนกันน้าเบ ปลาเค็ม กับพวกอาหารกระป๋อง เนื้อเค็มก็มี สิงห์พูดจบก็ชูพวงเนื้อเค็มให้ดู
ดวงอาทิตย์ขึ้นพ้นยอดไม้ไปนานแล้ว อากาศเยือกเย็นในตอนเช้าทุเลาลงไปมาก แสงแดดเจิดจ้า กระทบสายน้ำใสในลำห้วยระยิบระยับ เสียงนกหัวขวาน เจาะต้นยางแห้งดัง โป๊กๆ เป็นจังหวะ ดังก้องไปทั้งหุบ นกอีแซวหางบ่วงร้องเจื้อยแจ้วอยู่บ่นยอดนุ่น ที่ยอดมะม่วงหน้ากระท่อมยังมีนกกรงหัวจุก ร้องเสียงใสอย่างมีความสุข ผิดกับเพื่อนๆ ของมันที่ต้องร้องอยู่ในกรงไม้แคบๆ ที่เจ้าของนำมาแขวนไว้กลางแดด
สายมากแล้วหลังจากจัดแบ่งสิ่งของต่างๆ ทั้งลูกปืนและเสบียง สรุปได้ว่า มีปืนลูกซองเดี่ยวสองกระบอก ของพรานเบและพรานพร ลูกซองห้านัดอีกกระบอกของพรานแปะ ปืนยาวลูกกรด ของสิงห์อีกหนึ่ง ปืนสั้นของเหน๋อ และปืนแก๊ปอีกสามกระบอก ของพุ่มกับเคิ้ง และของพรานเฒ่า ทั้งปืนและสิ่งของ ของแต่ละคนพร้อมแล้ว พรานเบก็เดินไปที่ศาลเพียงตาหน้ากระท่อม ก่อนที่จะมีควันธูปส่งกลิ่นหอมคละคลุ้งมาตามสายลมจางๆ และหลังจากทุกคนจุดธูปบอกเจ้าป่าเจ้าเขาแล้ว ขบวนท่องไพรก็เริ่มออกเดินทาง…….
