ปลาหลายชนิดที่พบในน้ำตื้นของเขตร้อนทั่วโลก นักตกปลาฝีมือดีต้องใช้เวลาหลายปีในการเรียนรู้วิธีเลียนแบบการเคลื่อนไหวของเหยื่อเช่นกุ้งโดยใช้เหยื่อปลอมเพื่อหลอกพวกมัน “มันเป็นรูปแบบศิลปะที่สมบูรณ์แบบ”
Matt Ajemian นักนิเวศวิทยาด้านการประมงจากสถาบันสมุทรศาสตร์แห่งมหาวิทยาลัยฟลอริดาแอตแลนติกกล่าว เมื่อปลาพวกนี้แย่งเหยื่อ “ปลาพวกนี้กัดได้รุนแรง” พวกมันเป็นปลาเกมระดับแนวหน้าที่แท้จริง และนั่นคือเหตุผลที่ผู้คนรักพวกมัน
ชื่อเล่นของพวกมันไม่เพียง แต่หมายถึงการหลบหลีก แต่ยังเหมาะกับนิสัยการวางไข่ที่ลึกลับอีกด้วย โบนฟิชพบในทะเลแคริบเบียนและมหาสมุทรแอตแลนติกตะวันตกในเขตน้ำลึกเพียงไม่กี่ฟุต แต่ในฤดูผสมพันธุ์ในฤดูใบไม้ร่วงพวกมันจะหายไปรวมตัวกันและออกสู่ท้องทะเล จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้นักวิจัยยังไม่รู้ว่าพวกเขากำลังจะไปที่ไหน
Ajemian และ Steve Lombardo นักศึกษาระดับปริญญาเอกของเขาพยายามติดตามโบนฟิชแคริบเบียน Albula vulpes เป็นเวลาหลายปีนอกบาฮามาสทางตอนเหนือรวมถึงหมู่เกาะ Abaco หลังจากใช้เวลาเพียงไม่นานในเดือนพฤศจิกายน 2019 ทีมงานได้ติดเครื่องติดตาม และจับปลาโบนฟิชในขณะที่พวกมันเกิด และตกใจกับสิ่งที่พวกเขาพบ
ตามที่อธิบายไว้ในบทความที่ตีพิมพ์ในวารสาร Marine Biology นักวิจัยค้นพบว่าโบนฟิช Abaco เดินทางจากฝั่งไปยังขอบไหล่ทวีปใกล้ๆ จากนั้นก็ลงไปเกือบ 450 ฟุต พวกมันยังอยู่ในน้ำลึกนานกว่าสองชั่วโมง
นั่นเป็นพฤติกรรมที่แปลกประหลาด “ไม่เคยมีการสังเกตเห็นปลาใกล้ชายฝั่งหรือน้ำตื้นออกไปในมหาสมุทรเปิดและในระดับความลึกเหล่านี้เพื่อวางไข่”
การค้นพบนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการอนุรักษ์เพราะ “ถ้าคุณไม่รู้ว่าปลาวางไข่ที่ไหนและทำกันอย่างไร และเงื่อนไขที่พวกมันต้องใช้ในการวางไข่ ก็ยากที่จะจัดการประชากรของปลา”
สายพันธุ์แคริบเบียนถือว่าใกล้ถูกคุกคาม เนื่องจากส่วนหนึ่งมาจากการจับปลามากเกินไป แม้ว่าจะมีการกินอยู่ในบางพื้นที่ของโลก แต่นักตกปลาเพื่อการท่องเที่ยวและพักผ่อน ส่วนใหญ่ก็ตั้งเป้าหมายที่พวกเขาเพื่อจับและปล่อย พวกเขาเรียกว่าปลาโบนฟิชเพราะมีกระดูกที่อุดมสมบูรณ์และหนาแน่น “ทำให้การแล่เนื้อค่อนข้างลำบาก”
กลับไปยังชายฝั่ง
ก่อนที่จะวางไข่ปลาโบนฟิชจะตั้งกลุ่มขนาดใหญ่ใกล้ชายฝั่งในช่วงตอนค่ำ หลังจากนั้นประมาณ 10 นาที พวกมันจะกระโดดเหมือนปลาโลมาที่ผิวน้ำ “จากนั้นพวกมันก็อยู่ห่างจากฝั่งแล้ว”
คืนหนึ่งในเดือนพฤศจิกายน 2019 ซึ่งเป็นช่วงที่พระจันทร์เต็มดวงทุกอย่างสอดคล้องกัน ทีมงานได้วางเครื่องติดตามอะคูสติกไว้ในปลาซึ่งพวกเขาติดตามโดยใช้ไฮโดรโฟนบนเรือที่จัดเตรียมโดยมูลนิธิวิจัยการประมง
ในขณะที่ปลาว่ายออกไปนักวิทยาศาสตร์ก็ยังติดตามพวกมันผ่านโซนาร์ เมื่อปลาไปถึงไหล่ทวีปการเดินทางในแนวราบเพียงสามไมล์พวกมันก็ดำดิ่งลงไปโดยอยู่ใต้ระดับความลึก 300 ฟุตนานกว่าสองชั่วโมง พวกมันขยับขึ้นและลงเล็กน้อยก่อนที่จะวิ่งขึ้นในขั้นสุดท้ายจากความลึก 430 ฟุต เป็น 220 ฟุตในเวลาไม่ถึงสองนาทีเพื่อวางไข่
“การขึ้นลงอย่างรวดเร็วนี้จะทำให้ก๊าซในร่างกายขยายตัวและช่วยขับไล่ไข่และอสุจิออกไป นักวิจัยกล่าวว่าร่างกายของปลาสามารถทนต่อการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงได้อย่างไร มันไม่เคยมีมาก่อนสำหรับปลาที่อยู่ตามแนวชายฝั่ง”
การกำเนิดจากห้วงเหว
การค้นพบนี้ทำให้เกิดคำถามที่ชัดเจน ทำไมปลาถึงเร่งรีบที่ออกไป ทั้งที่มันมีความเสี่ยงสูงมากทั้งจากนักล่า
ผลตอบแทนจะต้องมาก “ไม่ว่าจะต้องจ่ายด้วยใด ๆ ก็ต้องมีผลประโยชน” Alan Friedlander นักนิเวศวิทยาการประมงและหัวหน้านักวิทยาศาสตร์ของโครงการ Pristine Seas ของ National Geographic Society กล่าว
ในขณะที่นักวิจัยติดตามพวกมันบันทึกความหนาแน่นของน้ำอุณหภูมิและตัวแปรอื่นๆ พวกเขาพบว่าปลาใช้เวลาส่วนใหญ่ในบริเวณที่น้ำที่อุ่นกว่าสัมผัสกับน้ำด้านล่างที่เย็นกว่า
สิ่งนี้ก่อให้เกิดชั้นที่แตกต่างกันซึ่งอาจเป็นสถานที่ๆ เหมาะสำหรับไข่ในการฟักและการเติบโต เศษซากเศษเล็กเศษน้อยที่เรียกว่าหิมะจากทะเลมารวมตัวกันที่นี่ซึ่งน่าจะเป็นอาหารสำหรับลูกปลาที่เพิ่งเกิด
นอกจากนี้ยังอาจทำหน้าที่เป็นสายพานลำเลียงชนิดหนึ่ง เพื่อนำตัวอ่อนคล้ายปลาไหลเข้าหาฝั่งเมื่อพวกมันพัฒนาเป็นปลาวัยอ่อนต่อไป
ปลาดึกดำบรรพ์
โบนฟิชไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปมากนักตั้งแต่เมื่อ 100 ล้านปี ก่อนและเป็นไปได้ว่าพฤติกรรมนี้ทำให้พวกมันอยู่รอดมาได้
ปลาไหลยุโรปมันคล้ายกับโบนฟิช พวกมันว่ายน้ำระยะไกลเพื่อวางไข่ในทะเลซาร์กัสโซ แต่ปลาไหลเดินทางเพียงเที่ยวเดียว
“เมื่อปลาไหลวางไข่พวกมันจะตายพวกมันจะไม่ทำแบบนี้ซ้ำๆ เหมือนโบนฟิช” ซึ่งอาจทำให้โบนฟิชต้องเดินทางหลายครั้งเพื่อผสมพันธุ์ในเดือนเดียว
การศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่า เราต้องเริ่มทำอะไรสักอย่างเกี่ยวกับสายพันธุ์ของโบนฟิช เพราะพวกมันที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ขนาดใหญ่ ก็กำลังลดลงและนี่เป็นการแสดงให้เห็นว่าเราต้องปกป้องพวกมัน
“เราต้องทำให้แน่ใจว่าเราสามารถรักษาสัตว์เหล่านี้ และพฤติกรรมตามธรรมชาติของพวกมันเอาไว้ได้” หากคุณทำให้พฤติกรรมของปลาลดลงรวมถึงการวางไข่จากผลกระทบของมนุษย์ เช่น การจับปลามากเกินไปคุณก็สามารถทำลายจำนวนปลาโดยที่ไม่รู้ตัว นั้นเพราะ “คุณอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามี พฤติกรรมแบบนั้นอยู่ที่นั่นและมันอาจสำคัญมากต่อการอยู่รอดของพวกมัน”
หาชมยาก หลักฐานที่ว่า วาฬหัวทุยแคระ สามารถพ่นหมึกได้
ปลาชนิดแรกที่สูญพันธุ์ปี 2020 ฉลามปากเป็ดจีน
