คุณบางคนอาจเคยมีความคิดว่าถ้าวันไหนเกิดตกปลาได้ แสดงว่าวันนั้นตนเองมี “โชค” แต่สำหรับนัก ตกปลา ระดับเซียนแล้วเขาจะไม่คำนึงถึงเรื่องนี้ แต่จะอาศัยเทคนิคการตกปลาแบบต่างๆ ที่เขาพยายามค้นคิดขึ้นมาแล้วนำไปใช้ตกด้วยความหวังเพียง 50:50 ซึ่งถ้าเกิดตกปลาได้เขาก็จะเกิดความภาคภูมิใจ ในความสำเร็จที่ได้มาจาก “ฝีมือ” ของเขาเอง
การตกปลา ต้องใช้โชคหรือแค่คิดไปเอง
ขณะที่นานๆ คุณจะตำปลาใหญ่ขึ้นมาได้ตัวหนึ่ง “โชค” ก็อาจจะมีส่วนอยู่ด้วย แต่สำหรับเหล่าเซียนๆ ที่สามารถตกปลาใหญ่ได้อยู่เสมอๆ นั้น “โชค” คงจะไม่เข้าข้างเขาอยู่ได้ทุกวี่ทุกวันหรอก ดังนั้นถ้าคุณอยากจะตัดเรื่องของโชคดวงออกไปบ้าง ลองมาทำตามเทคนิควิธีดูบ้างซิครับ… ทั้งยังเป็นวิธีที่จะเพิ่มความหวังให้สูงขึ้นเป็น 80:80 อีกด้วยเชียวนา
ตามแหล่งหมายธรรมชาติที่มีอาณาบริเวณกว้างใหญ่ไพศาล คงเป็นไปไม่ได้ที่จะมี “โชค” อยู่ในพื้นน้ำทุกตารางนิ้ว ดังนั้นเซียนหมายธรรมชาติจึงพยายามค้นหาวิธีการต่างนานาขึ้นมา ทั้งวิธีการประกอบชุดหลีดเดอร์และดัดแปลงปรับปรุงเหยื่อสูตรพิเศษอื่นๆ เพื่อความสำเร็จของตนเองและเพื่อนฝูง และการ “วางแผน” อย่างรอบคอบก็เป็นส่วนประกอบอย่างหนึ่งที่จะช่วยให้คุณประสพความสำเร็จในการไปเปิดเกมตกปลา ณ หมายเด็ดแห่งนั้น
ก่อนออกไป ตกปลา จะต้องรู้จักอะไรบ้าง
ก่อนจะออกไปตกปลา เรื่องสำคัญอย่างหนึ่งก็คือคุณจะต้องรู้จักแหล่งหมายที่จะไปตกนั้นให้ดีเสียก่อน คุณจะต้องแน่ใจว่าในแหล่งหมายนั้นมีประมาณปลามากพอ ไม่ใช่ว่าไปตกแบบตาสุ่มโดยไม่รู้เลยว่า แหล่งหมายแห่งนั้นมีการลงแหตีอวนหรือถูกระเบิดกวาดไปหมดแล้ว เมื่อกำหนดได้แล้วว่าจะไปตกที่อ่างเก็บน้ำแห่งใดหรือจะเป็นแหล่งหมายอื่นๆ ก็ตาม ต้องเลือกหาจุดที่มีปลาในแหล่งน้ำนั้นอาศัยอยู่มากที่สุด โดยอาศัยหลักการพิจารณาจากสภาพภูมิประเทศโดยรอบและประสบการณ์ส่วนตัวเป็นสำคัญ เช่น ถ้าบริเวณแหล่งหมายแห่งนั้นมีด้านหนึ่งเป็นเขตน้ำตื้นและอุดมสมบูรณ์ไปด้วยพืชน้ำ ส่วนอีกซีกด้านหนึ่งเป็นเขตน้ำลึกพื้นน้ำเปิดโล่ง เราก็ต้องเลือกเอาทางด้านฝั่งน้ำตื้นเป็นจุดตก ด้วยเหตุผลที่ว่างฝูงปลานานาชนิดจะต้องมาเวียนว่ายหาอาหารกินบริเวณที่มีอาหารอุดมสมบูรณ์ มีอุณหภูมิที่เหมาะสม มีปริมาณออกซิเจนที่เพียงพอ แทนที่จะไปชุมนุมกันอยู่ในบริเวณที่โล่งร้อนกันดาร
เมื่อหาบริเวณที่จะใช้เป็นจุดตกได้แล้ว ขั้นต่อไปเราก็จัดการเคลียร์สิ่งกีดขวางต่างๆ ทั้งบนพื้นหน้าดินในระดับกลางน้ำและผิวน้ำออกให้หมด ไม่ต้องให้กินพื้นที่กว้างเกินไปนัก เพื่อที่จะได้ไม่เป็นอุปสรรคขณะสู้กับปลา จนบาดสายขาดหรือปลาหลุดไป ซึ่งก็เหมือนกับการหักพงถางป่า เพื่อปรับพื้นที่ให้เรียบเพื่อทำสวนใต้น้ำนั่นแหละ
การชำเหยื่อหรืออ่อยเหยื่อ
เมื่อถากถางพื้นที่หน้าดินจนโล่งเตียนดีแล้ว ขั้นต่อไปก็เป็นการชำเหยื่อหรืออ่อยเหยื่อตรงจุดนั้น อย่างน้อยควรชำเหยื่อไว้ล่วงหน้าสัก 3 อาทิตย์ก่อนวันเปิดเกม จะอ่อยด้วยเหยื่ออะไรนั้นก็ขึ้นอยู่กับว่าต้องการตกปลาอะไร เช่น ถ้าอยากได้สวายก็ควรอ่อยด้วยกล้วยเป็นหวีๆ แต่ถ้าต้องการแบบครอบคลุมไปถึงพวกยี่สกปุ้มปุ้ยหรือปลาอีกหลากหลายชนิดด้วย ก็ควรอ่อยด้วยเหยื่อครอบจักรวาล คือขนมปังกับรำนั่นเองดีที่สุด
นำขนมปังเก่าและรำมาคลุกนวดให้เข้ากันในลักษณะที่เละๆ พอควร ทั้งนี้จะทำให้เหยื่อลอยอยู่เหนือพื้นหน้าดินเพื่อหวังผลกับปลาที่หากินอยู่ในระดับกลางน้ำด้วย ในช่วงอาทิตย์แรกนี้ควรเอาเหยื่อไปโยนอ่อย 3 วันต่อครั้งในปริมาณที่มากพอควรเพื่อที่จะเรียกปลาให้เข้ามาตรงจุดนั้นเร็วๆ
เมื่อถึงสัปดาห์ที่สอง ระยะเวลาอ่อยเหยื่อยังเป็น 3 วันต่อครั้งเช่นเดิมแต่ในช่วงนี้ให้ลดปริมาณของเหยื่อที่ไปโยนอ่อยให้น้อยลงกว่าเดิม โดยเราจะเดิมกลิ่นหัวเชื้อหรือกลิ่นของเหยื่อตกจริงๆ ด้วยก็ได้
เมื่อถึงสัปดาห์สุดท้ายหรือสัปดาห์ที่สาม ก็ควรผสมเหยื่อที่คุณจะใช้ตกเข้ากับเหยื่ออ่อยในปริมาณที่มากนักแต่อ่อยทุกวันในช่วงนี้ฝูงปลาจะอยู่ไม่ห่างจากบริเวณจุดอ่อยนี่เลย จนกระทั่งอีก 3 วันก่อนถึงวันดีเดย์ พวกมันก็จะเข้ามาอาศัยอยู่แบบฝังรากฝังโคนกันทีเดียว ดีไม่ดีเพียงเหยื่อเม็ดแรกที่หย่อนลงน้ำคุณก็อาจจะมีโอกาสได้อัดกับเจ้ายี่สกใหญ่สวายยักษ์กันทันทีเลย ต่อจากนั้นก็อยู่ที่ฝีมือการสู้ปลาของคุณแล้วโดยไม่ต้องมาอาศัยโชคดวง
ถ้าใครทำตามทริกนี้แล้วหวังว่าคงไม่ได้ยินเสียงบ่น
ภายหลังนะว่า “ซวยจริงๆ … ปลาใหญ่มุดเข้าคอขาด”
เทคนิคแลทริกเล็กๆ น้อยในการตกปลานั้น มีอยู่ด้วยกันหลายร้อยรูปแบบตามแต่ละคนจะคิดค้นขึ้นมาได้ แต่ไม่ว่าคุณจะค้นคิดวิธีไหนขึ้นมาใช้ ขอให้ถูกต้องตามกติกาของ “กีฬาการตกปลา” ก็แล้วกัน … รวมถึงเรื่องของส่วนผสมของเหยื่อที่จะใช้อ่อยและใช้ตกด้วย
