ผู้สร้างภาพยนตร์ Matthew Newton เพิ่งได้รับสิทธิ์เข้าถึง Five Mile Beach Wildlife Management Facility เพื่อบันทึกงานของกลุ่มเจ้าหน้าที่และอาสาสมัครที่อุทิศตน เพื่อเพาะพันธุ์และดูแลนกแก้วท้องส้ม (Orange-bellied parrot) ที่ใกล้สูญพันธุ์ขั้ววิกฤต
มีนกแก้วท้องส้มมากกว่า 300 ตัว อาศัยอยู่ในอาคารที่สร้างขึ้นโดยเฉพาะ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงการนกแก้วแทสเมเนียนท้องส้ม ..ขณะเดียวกันประชากรธรรมชาติมีความผันผวนระหว่าง 50 ถึง 150 ตัวในโลก ซึ่งขึ้นอยู่กับฤดูกาล
ในปี 2016 สายพันธุ์นี้เกือบสูญหายไปตลอดกาลเมื่อนกเพียง 17 ตัวกลับมาจากการอพยพไปยังแหล่งเพาะพันธุ์ที่เมลาลูกา สถานที่ห่างไกลในถิ่นทุรกันดารทางตะวันตกเฉียงใต้ของรัฐแทสเมเนีย
Michael Domrose กล่าวว่า “นกแก้วท้องสีส้มเพียง 17 ตัวเท่านั้นที่กลับมาจากเมลาลูกา เมื่อเริ่มต้นฤดูกาล 2016-2017 “มีเพียงสี่ตัวเท่านั้นที่เป็นเพศเมีย อีกเพียงนิดเดียวพวกมันใกล้จะถูกประกาศว่าสูญพันธุ์” .. Michael จึงต้องเริ่มโครงการนี้อย่างจริงจับ เขาและทีมงานมุ่งทำงานกับนกแก้วท้องส้มเท่านั้น
ทีมเจ้าหน้าที่สัตว์ป่า สัตวแพทย์ และอาสาสมัครที่ผ่านการฝึกอบรมมาอย่างดี ทุกคนทำงานอย่างใกล้ชิดกับนก คอยติดตามสุขภาพและพัฒนาการของนกอย่างต่อเนื่องในทุกขั้นตอน ..”งานเริ่มต้นด้วยการคัดเลือกนกที่จะจับคู่เพื่อผสมพันธุ์”
“เรามีโปรแกรมที่มีข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับความหลากหลายทางพันธุกรรม และระดับเครือญาติ” Michael อธิบาย “สิ่งนี้จะให้คำแนะนำเกี่ยวกับนกที่จะจับคู่ตามมูลค่าของพวกมันสำหรับประชากรโดยรวม”
แต่การคำนวณทางวิทยาศาสตร์เหล่านี้ “ยังไม่สามารถรับประกันว่านกจะวางไข่ได้สำเร็จ” บางครั้งก็ไม่มีพันธะคู่ ดังนั้นจึงเป็นความรับผิดชอบของเรา ที่จะต้องตรวจสอบและแยกคู่เหล่านั้นออกและแทนที่ด้วยตัวอื่นแทน และแม้ว่าจะมีพันธะคู่ที่ประสบความสำเร็จ แต่ก็ไม่มีการรับประกันว่าไข่ของพวกมันจะทำงานได้ดี .. มันเป็นสิ่งที่ยาก
แต่หลังจากลูกนกฟักออกมาได้สำเร็จ จุดสนใจจะเปลี่ยนไปเพื่อให้แน่ใจว่านกรุ่นต่อไปจะอยู่รอดในช่วงแรกของชีวิต “ฉันไม่คิดว่าจะมีปัญหามากมายหากเป็นนกในธรรมชาติ แต่จากมุมมองนกเชลย มันจะเป็นเรื่องยากแม้แต่พ่อแม่นก” Michael กล่าว
พ่อแม่นกในธรรมชาติอาจทำได้ไม่ดี เมื่อต้องดูแลลูกนกรุ่นใหม่ และมักเกิดปัญหาหลายประการ..ประการแรกคือการจัดหาอาหารอาจไม่เพียงพอ ซึ่งมักพบในพ่อแม่พันธุ์ขนาดใหญ่เมื่อมีลูกนกจำนวนมากให้เลี้ยงดู
ประการที่สอง พ่อแม่นกสามารถเป็นผู้ให้อาหารที่แย่ได้ “อาจทำให้จมูกของลูกนกถูกปกคลุมด้วยอาหาร ซึ่งจะแห้งและเป็นอุปสรรคในการหายใจ” ประการสุดท้าย มีการถอนขน ซึ่งเป็นความผิดปกติทางพฤติกรรมที่มีลักษณะเป็นนก ที่จะกัดหรือถอนขนด้วยจะงอยปากของพวกมันเอง
อย่างไรก็ตาม นกโดยทั่วไปมีชื่อเสียงในการปกปิดสัญญาณของความทุกข์ หรือข้อบ่งชี้ของปัญหาสุขภาพหรือการบาดเจ็บของพวกมัน ด้วยเหตุนี้ การตรวจสุขภาพและติดตามนกอย่างสม่ำเสมอ จึงเป็นสิ่งสำคัญในทุกขั้นตอนของชีวิต
“นอกจากความจำเป็นในการตรวจสอบพวกมันแล้ว เราพยายามที่จะยุ่งเกี่ยวกับมนุษย์ให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทั้งนี้ก็เพื่อรักษาไม่ให้พวกมันเชื่องกับมนุษย์ … แต่เราสนุกกับการดูพวกมัน พวกมันก็น่ารักมาก”
สุดท้ายในแต่ละปี ในฤดูใบไม้ผลิจะมีการปล่อยนกตัวเต็มวัย เพื่อเสริมจำนวนนกที่หลายไป ซึ่งกลับมาจากการอพยพก่อนฤดูผสมพันธุ์ และในปีที่แล้วมีนก 50 ตัว ที่ถูกเลี้ยงในกรงขังและย้ายที่เมลาลูกา และจากสถิติหลายในช่วงหลายปี ดูเหมือนอัตราการรอดชีวิตจะสูงขึ้น
