“ปลาฉลามปากเป็ดจีน เคยพบได้ทั่วไปในแม่น้ำสาขาของแม่น้ำแยงซี ซึ่งเป็นแม่น้ำที่ยาวเป็นอันดับ 3 ของโลก แม่น้ำแห่งนี้เป็นบ้านของปลาน้ำจืดมากกว่า 300 ชนิด แต่แล้วปลาฉลามปากเป็ดจีนก็ต้องจากไปอย่างไม่มีวันกลับ เพราะการพบเห็นฉลามปากเป็ดครั้งสุดท้ายคือเมื่อปี 2003 ..จนนำไปสู่การประกาศการสูญพันธุ์ของฉลามปากเป็ดจีน”
จากรายงานในวารสาร Science of the Total Environment โดย Hui Zhang นักวิทยาศาสตร์จากสถาบันการศึกษาวิทยาศาสตร์การประมงของจีน อธิบายว่า ประเทศจีนสร้างเขื่อนและทำประมงมากมายเกินไปจนเป็นเหตุให้สัตว์น้ำที่อยู่รอดมานานกว่า 200 ล้านปีต้องสูญพันธุ์ไปในที่สุด “มันน่าเศร้ามาก” Zeb Hogan นักชีววิทยาจาก University of Nevada กล่าวกับสื่อมวลชน เขาบอกว่า
“นี่คือการสูญพันธุ์ของสัตว์เฉพาะถิ่นและมีความพิเศษมาก แต่เราไม่อาจเอามันกลับคืนมาได้อีกแล้ว”
ฉลามปากเป็ดจีน (Chinese Paddlefish)
ฉลามปากเป็ดจีน หรือมีชื่อเล่นว่า “แพนด้าแห่งแยงซี” เป็นหนึ่งในปลาน้ำจืดที่มีขนาดใหญ่ที่สุดของโลก ตามรายงานตัวโตเต็มวัยจะมีขนาดถึง 23 ฟุต (7 เมตร) และหนักถึง 992 ปอนด์ (450 กิโลกรัม) ซึ่งในบรรดาปลาน้ำจืดมีเพียงไม่กี่ชนิดเท่านั้นที่สามารถเติบโตได้มากขนาดนี้
กระทั่งในที่สุด หายนะก็มาเยือนกับปลาน้ำจืดขนาดยักษ์ ภัยคุกคามครั้งใหญ่ที่นำไปสู่การสูญพันธุ์ของพวกมันมีสาเหตุมาจาก “มนุษย์” นั่นเอง
ที่ผ่านมามีความพยายามศึกษาและติดตามจำนวนประชากรฉลามปากเป็ดจีน มาตลอด ในปี 1995 ยังคงเห็น “ฉลามปากเป็ดจีน” อยู่บ้าง แต่พบในจำนวนที่ไม่มาก จนช่วงปี 2005 – 2010 ภาพก็ชัดเจนว่าฉลามปากเป็ดจีนได้หายไปจากน่านน้ำแล้ว
ปี 2008-2009 นักวิจัยยังคงค้นหาหลักฐานการดำรงอยู่ของฉลามปากเป็ดจีน พวกเขาติดตามตรวจสอบตลาดปลาในท้องถิ่นและอวนจับปลาต่างๆ แต่ไม่พบพวกมันแม้แต่ตัวเดียว นอกจากนี้ยังทำให้ทราบด้วยว่าสายพันธุ์ปลาอีกกว่า 100 ชนิดได้หายไปจากระบบนิเวศ ซึ่งชนิดที่หายไปนั้นถือเป็นกลุ่มที่อยู่ในข่ายความเสี่ยงต่อการสูญพันธุ์
แม้ในปัจจุบันฉลามปากเป็นสายพันธุ์ที่อยู่ในอเมริกา จะได้รับการขยายพันธุ์ด้วยการผสมเทียม และยังถูกเลี้ยงเพื่อเป็นปลาสวยงาม แต่พวกมันก็เป็นปลาที่เลี้ยงให้รอดได้ยาก เนื่องจากเป็นปลาที่ชอบกระโดด อ่อนไหวง่ายต่อการเปลี่ยนแปลงของสภาพน้ำ อีกทั้งระบบเผาผลาญอาหารในร่างกายก็เป็นไปอย่างรวดเร็วด้วย จึงเป็นปลาที่ต้องกินอาหารอยู่แทบตลอดเวลา
