เรื่องเล่ามือใหม่ จินตนาการกับการ ตกปลา

คำว่าจินตนาการกับการตกปลา

ก็ไม่รู้จะอธิบายยังเท่าไร แต่จะขออธิบายเชิงเล่าเรื่องราวโดยใช้เคสของผมก็แล้วกัน น้าๆ หลายท่านอาจจะรู้บ้างแล้ว จากหน้าแนะนำตัวของผมว่าตกปลามาตั้งแต่เด็ก ซึ่งจริงๆ ผมรู้จักวิธีที่จะได้ปลามากินตั้งแต่ประถมเลย ผมมักจะตามพ่อไปบ้านย่า ที่มีบ่อเลี้ยงปลา บ่อเก็บน้ำขนาดใหญ่ คลอง กับเล่าไก่ ทุกวันหยุด เรียกว่าร้องจะไปเพื่อไปจับปลาเลยก็ว่าได้ วิธีที่ผมใช้ตกก็เป็นเบ็ดไม้ไผ่ ถ้าหาเอ็นไม่ได้ ก็ใช้เชือกป่าน เหยื่อขุดแมลงแกลบมาตกก็ได้พวกปลาหมอปลานิล และหากใกล้มืดก็จะวิ่งไปหาไก่ตาย เอาไส้ไก่ไปทำเบ็ดธง ปักไว้รอบบ่อเป็นสิบไม้ พอตืนเช้ามาก็ได้ปลาช่อน ..ถามว่ามีคนสอนหรือเปล่า.? ไม่มีหลอกครับ ได้แต่แอบมอนผู้ใหญ่ทำ
โตขึ้นมาหน่อยเก็บเงินจนสามารถซื้อเบ็ดฝรั่งเป็นของตัวเอง และก็ได้ไปตกปลาในที่ต่างๆ นิดหน่อย รวมทั้งบึงสำราญ ซึ่งผมเองได้ไปตั้งแต่สมัยที่บึงราคา 60 บาท (ถูกมาก) ถ้าเป็นบึงในตอนนี้ (แพงโฮก) แต่เชื่อหรือเปล่าว่า ไม่มีใครพูดถึงเรื่องให้ใช้ “จินตนาการ” ในการตกปลาด้วยขนมปังหรือรำเลย คงเพราะการตกปลาในฟิชชิ่งปาร์คเป็นอะไรที่นั่งรอก็พอ แต่ผมไม่ ด้วยความเป็นเด็กผมวิ่งตาฝูงปลาเอา มุมไหนตีถึงฝูงผมก็จะอยู่ตรงนั้นเลย ..ถามว่าได้เรียนรู้อะไรจากตกปลาที่บึง.? ผมว่าได้มากมายนะ ได้รู้ว่ารำก็มีหลายเกรด, ได้เห็นปลาบึก, ได้ตกมัน แรงเยอะดี ได้ฝึกการรอคอย

จุดเริ่มต้นของการตีเหยื่อปลอม ราวๆ 5 ปีก่อน ผมกลับมาตกปลาอีกครั้งหลังจากที่หยุดไปเกือบ 4 ปี จำได้เลยว่าอุปกรณ์ยังไม่มีสักอย่าง แต่ดันหลงไปเดินเล่นในร้านอุปกรณ์ตกปลา พอดีผมไปอ่านหนังสือตกปลาเล่มนึงเขาเลยมีไฟอีกครั้ง จำได้แม่นเลยร้านชื่อหทัยฟิชชิ่ง แถวออนนุช เป็นร้านที่ขายอุปกรณ์ในระดับราคาไม่แพง ซึ่งผมก็ได้เหยื่อ Rapala มาหนึ่งตัว (จนถึงตอนนี้มันก็ยังอยู่ เก็บปลาช่อนมาให้ผมเกือบ 20 ตัวแล้ว) ..สรุปคือได้เหยื่อ 1 ตัว เอากลับมานอนด้วย 1 คืนหลับฝัน จินตนาการไปไกล พอเช้ามาก็ออกไปซื้อคันกับรอกและอุปกรณ์อื่นๆ เล็กน้อย ซึ่งก็ซื้อแบบถูกมาด้วยความคิดที่ว่าจะตกขำๆ ..แต่ภายหลังถึงได้รู้จักคำว่า ซื้ออุปกรณ์ไม่สุด มันไม่จบ ถ้าใจไม่แข็ง

Rapala ตัวที่สองในชีวิต ซื้อมาเมื่อปลายปี 51 หมานและทนมาก

ในช่วงที่เป็นมือใหม่หัดตก ไม่สามารถนำเอาจินตนาการมาใช้กับการตกปลาด้วยเหยื่อปลอมได้เลย สิ่งที่ทำคือตีออกไปแล้วก็ลากกลับมา มองซ้ายมองขวาแล้วก็ตีออกไป ลากกลับมา ไม่กินก็เปลี่ยนจุดตี ทำได้แค่นี้ อาศัยแอคชั่นดั้งเดิมของเหยื่อ ถ้าปลากินก็ดีไป ซึ่งจริงๆ ก็ได้มาบ้างครับ

และแล้วก็โดนว่าเป็นคนไม่ใช่ “จินตนาการ” ก็ตอนที่เริ่มได้รู้จักนักตกปลาเก่งๆ และได้ไปตกปลากระพง “ขัง” ครั้งแรก ..โหห แล้วมันยังไงล่ะน้า..? ผมก็ถามไป ทางนั้นก็อธิบาย ดูนี่ๆ (น้าก็เคาะเหยื่อให้ดู แบบนี้ๆ ให้คิดโน่นนี่) สรุปไม่เข้าใจหลอกครับ เหยื่อลงน้ำไป ยังไม่ค่อยรู้เลยมันว่ายยังไง กระดกคันตามคนอื่น จะเคาะตามคนอื่น ก็ไม่รู้หลอกว่าเหยื่อจะออกแอคชั่นแบบไหน ..สรุปคือแทบจะแห้วกลับบ้าน

ฝึกในสิ่งที่เห็นตรงหน้า

ตกปลาก็เหมื่อนการเรียน หรือการทำงาน จะเก่งได้ก็ต้องฝึก สิ่งที่ผมได้กลับมาจากการตกปลากระพงขังครั้งแรก มีอยู่ 3 อย่างคือ

1. ได้รู้จักคำว่า “เหยื่อปลั๊ก”
2. ได้รู้จักคำว่า “จินตนาการ”
3. ได้รู้จักกับสิ่งที่เรียกว่า “เคาะเหยื่อ”

แต่สิ่งแรกที่ผมนำกลับมาฝึกที่บ้านคือการ “เคาะเหยื่อ” ซึ่งผมว่ามันเท่ดีอะนะ อยากทำเป็นเร็วๆ ผมก็ฝึกแบบดิบๆ เลย แต่ทำได้แค่เรียนแบบท่าทางของน้าท่านนั้น และเป็นโชคดีของผมที่น้าท่านั้นถือว่าเป็นคนที่เก่ง และได้รับรางวัลจากการแข่งขันตกกระพงมาค่อนข้างบ่อย เลยได้ไปจำท่าทางที่ดีมา ผมฝึกเคาะจนเคยมือ (เคาะมันในห้องนอนเนียละ) รอวันหยุดเพื่อไปแก้มือที่บ่อเดิม

ความสำเร็จจากการฝึกเคาะเหยื่อของผมค่อนข้างได้ผล ในการตกปลาจริงมันไม่เหมือนฝึกในห้องนอน แรกๆ ก็จะหลุดมือไม่ได้ดังใจ เพราะมีน้ำหนักเหยื่อที่อยู่ในน้ำด้วย ผมเริ่มปรับจังหวะ องศาการเคาะให้เข้ากับร่างกายของตัวเอง ซึ่งมันน่าจะเป็นหนึ่งในการใช้ “จินตนาการ” ให้ร่างกายได้เรียนรู้เหยื่อ

แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจเหยื่อในขณะที่มองไม่เห็นมันอยู่ดี ..ก่อนหน้าที่ผมไปตกกระพงครั้งแรก ผมก็ไปตกพวกปลาช่อนวังกุ้งบ่อยๆ แน่นอนเหยื่อที่ใช้มีแค่ กระดี่เหล็ก ซึ่งก็ได้บ้างไม่ได้บ้าง และมีอยู่ทริฟนึงได้มีโอกาสคุยกับน้าท่านนึง ที่อยู่ในทีมที่ตกปลาช่อนด้วยเท็กซัสริกเท่านั้น น้าเขาใจดีให้ผมลองเหยื่อกบออกใหม่ของเขา บวกอุปกรณ์ครบให้ไปตีเล่น ผลคือแห้วกลับมา ..ผมไม่ได้โทษเหยื่อ แต่เพราะอ่อนเองจริงๆ

เรียนรู้เกี่ยวกับจินตนาการ

จริงๆ ตกปลามากๆ เห็นหลายคนยังทำได้ไม่ดี มันเป็นเรื่องที่ต้องใส่ใจ ..ถามว่าทำยังไงถึงจะฝึกเรื่องพวกนี้ได้.? โดยส่วนตัวผมใช้ “เท็กซัสริก” ในการฝึกเอานะ เพราะผมเชื่อว่าเท็กซัสริก “ฟลุ๊ก” ยากมันเป็นวิธีการตกปลาที่ใช้จินตนาการสูงมากประเภทขึ้น สิ่งที่เกิดขึ้นใต้น้ำ ถ้าจินตนาการไม่ออกก็จะได้ปลายาก แถมเท็กซัสริกมีขั้นตอนเยอะ..โดยพื้นฐาน (ตามที่ผมจินตนาการเอาไว้) กับเท็กซัสริก

1. เท็กซัสริก เบา – มันเบาทั้งตอนตีออกไป และตอนที่ลากกลับมา
2. โดยพื้นฐาน เป็นเหยื่อที่มีแอคชั่นไม่มาก
3. มันเป็นเหยื่อที่สุดจะจินตนาการในการสร้างแอคชั่น
4. เป็นรูปแบบการตกปลา ที่ต้องการความเข้ากันระหว่างเหยื่อกับผู้ตกสูง

ด้วยเรื่องพื้นฐาน 4 ข้อนี้ ที่ผมตีความเอาเอง คงจะเพียงพอที่จะใช้ฝึกและเรียนรู้การเรื่องจินตนาการในการตกปลาแล้ว ซึ่งผมเลือกวันหยุดยาว 4 วัน ไปบ้านย่าเพื่อตกปลาช่อนด้วยวิธีเท็กซัสริกเพียงอย่างเดียว แน่นอนว่าความรู้ยังน้อย ผมจัดของพื้นฐานมาเลย หนอนยางทั่วไป กบยาง ตะขอ ตะกั่ว จิปาถะอีกนิดหน่อย

วันที่ 1 : แห้วครับ ไม่ได้อะไรเลย และแทบไม่ได้เรียนรู้อะไรเลยด้วย มาตกคนเดียว ไม่มีใครแนะนำ แต่สิ่งที่ได้จากการทบทวนคือ

1. เหยื่อจมน้ำค่อนข้างเร็ว
2. น้ำหนักเบา กำหนดเป้าหมายยาก ซึ่งตรงนี้คงเพราะยังตีไม่เก่งมาก (ต้องฝึก)
3. เมื่อเหยื่อถึงพื้น เราทำแค่ลากกลับมา (มันต้องทำอย่างอื่นได้อีก)
4. ระหว่างลากกลับ มีหลายครั้งที่สะดุด , กระตุก หรือผ่านอะไรต่างๆ แต่ยังแยกไม่ออก

วันที่ 2 : หลังจากนอนฝันร้ายเพราะแห้วไป แต่คิดแผนใหม่ได้ คือฝึกเรื่องจับความรู้สึก่อน อย่างอื่นช่างมัน ซึ่งตรงนี้ต้องใช้ จินตนาการคู่กับสมาธิสูง ..ระหว่างตีเหยื่อ รอเหยื่อจมๆ ลากธรรมดามาก่อน ใช้สมาธิจับความรู้สึกผ่านสายส่งถึงมือ ใช้จินตนาการสิ่งที่เป็นไปใต้น้ำ พื้นแข็งหรือเปล่า?  มีหินเยอะ? หรือพื้นเป็นโคลน หรือมีการลากผ่านหลุมหรือเปล่า ..เรื่องพวกนี้ในวันที่ 2 ผมฝึกจนพอเข้าใจนิดๆ หน่อย ได้รู้ว่าพื้นบ่อของหมายที่ผมตกอยู่ มีเศษใบไม้เต็มไปหมด และเป็นโคลนด้วย ..แต่ผมก็ยังแห้วอยู่ดี

วันที่ 3 : หลังจากที่ได้เรียนรู้จินตนาการกับสมาธิเพื่อนำไปใช้ในการจับความรู้สึกใต้น้ำแล้ว (ถึงจะนิดหน่อย) ก็ถึงเวลาเอาเจ้าช่อนให้ได้ ผมนำข้อมูลที่ได้จากเมื่อวานมาคิดดู ..โคลนเยอะ, ใบไม้เยอะ ..งี้ถ้าลากพื้นมาเฉยๆ ทั้งปีก็ไม่ได้ตัว เลยถึงเวลาต้องสร้างแอคชั่นใหม่ให้กับเท็กซัสริก ครับ แน่นอนผมทำเป็นแค่กระดกคันปล่อยจมและเก็บสาย (พื้นฐานตกปลายางเลย) ซึ่งทำอยู่สักพัก รู้สึกมีอะไรมากระชากเบาๆ

..แต่ประสบการณ์น้อยลากกับมาเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น และก็เป็นแบบนี้หลายที ตกบ่ายมานั่งคิดอยู่ ปลามันคงกัด แต่เราปล่อยไม่ทัน สมาธิไม่พอ ..กลับมาใหม่ สะดุดอะไรหยุดดูหมด – -. กลับกลายเป็นจินตนาการไม่พอแยกแยะไม่ได้ พอเจอบ่อยๆ เริ่มรู้ว่านี้คืออะไร ความรู้สึกแบบนี้มันตรงกับที่จินตนาการเอาไว้ ปลากัด–>เราปล่อยสาย –> ดูฟองน้ำ –> สายเริ่มวิ่ง ทุกอย่างจินตนาการวาดฝันเอาไว้ ก่อนจะเจอจริงซะอีก

..เอาละถึงช่วงเวลาสำคัญ ของการตกปลาแบบเท็กซัสริก คือ “ปล่อยนานขนาดไหน” น้าหลายท่าน มีวิธีที่ต่างกัน แต่ผมจะดูว่าสายวิ่งไปทิศทางไหน วิ่งย่อนกลับ, ซ้าย, ขวา, หรือวิ่งยาวต่อไป ทีนี้ละต้องคิดจินตนาการต่อละว่า จะวัดอีท่าไหน ยาว รวมทั้งทิศทางการวัดที่ดี ..ที่เหลือก็ดวง

วันที่ 4 : เมื่อเทพเจ้าเท็กซัสริกเริ่มหันมามอง ถึงจะแค่ชายตามองก็ตาม แต่ในวันนั้นผมเริ่มเข้าใจหลายๆ อย่างจากการที่ได้ปลาช่อนนับสิบตัว ทั้งเรื่องปลาจะมีช่วงเวลาของมัน, วิธีการกัดเหยื่อที่จะใกล้เคียงกัน หากเป็นปลาในบ่อเดียวกัน หากตีความแบบนี้ แล้วนำจังหวะที่เราสร้างขึ้นจนปลาสนใจไปใช้ซ้ำๆ โอกาสจะได้ปลาจะมาอีก ..พอตกบ่ายวิ่งแจ้นไปลองวิชาด้วยเหยื่อปลั๊กอีกบ่อซะเลย

จากความรู้สึกใหม่ที่ได้รับมาโดยผ่านเท็กซัสริก ผมเลยเข้าใจว่าทำไมน้าที่บอกเรื่องผมไม่ใช่ “จินตนาการ” ถึงได้อธิบายลำบาก เพราะมันเป็นสิ่งที่รู้สึกได้เอง จินตนาการจนเห็นภาพได้มองซ้ายมองขวา เห็นตำแหน่งดีๆ ที่จะตีไป จินตนาการมันคงเป็นหลุม มันน่าจะมีปลา จินตนาการไปโน่นนน ว่าทำแบบไหนมันน่าจะกิน มันเป็นเหมือนการคิดไปเอง แต่หากเป็นมือโปรมักจะถูก สังเกตุได้ พวกเขามักจะไปยืนอยู่ในที่ดีๆ เสมอ

คันเบ็ดถูกจะจับความรู้สึกได้หรือเปล่า.? คันเบ็ดถูกสุดที่ผมใช้ราคาประมาณพันนิดๆ แพงสุดคือหมื่นหน่อยๆ ผมว่าเรื่องเซ็นเซอร์ทีฟระหว่างคันพันกับหมื่นไม่ค่อยต่างกัน ถ้า.! น้ำหนักคันใกล้เคียงกัน ..แล้วที่ต่างกันคืออะไร.? พาวเวอร์ลิฟสูงกว่ามาก แล้วไม่กระด้าง และคันราคาแพงจะน่วมยากกว่ามาก (สูญเสียพาวเวอร์ลิฟ) ก็คงประมาณนี้

ก็เขียนมาซะยืดยาว ตอนนี้จากประสบการณ์ที่ตกปลาหลายปี แต่ก็เป็นนักตกปลาทั่วๆ ไปอยู่ และจากประสบการณ์อันเล็กน้อยๆ ที่ถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือ ก็หวังว่าจะช่วยให้นักตกปลารุ่นใหม่ได้มองเห็น ได้มีแรงบันดาลใจในการตกปลา ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยครับ

..ขอให้สนุกกับการตกปลา

คู่มือนักสะสม Rapala Fat Rap [ฉบับพื้นฐาน]