หลังจากที่นักวิจัยค้นพบกระดูกของ Dromornis stirtoni พวกเขาก็พบกว่า มันอาจเป็นนกขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมา กระดูกของนกชนิดนี้ยังเปิดเผยจุดอ่อนร้ายแรงที่ทำลายลูกหลานของพวกมันในอีก 7 ล้านปีต่อมา
ก่อนที่พวกมันจะสูญพันธุ์เมื่อประมาณ 50,000 ปีก่อน ออสเตรเลียเคยมีนกที่ใหญ่กว่านกกระจอกเทศถึง 4 เท่า มันเป็นนกสมัยใหม่ที่ใหญ่ที่สุด มันถูกเรียกว่า “Dromornis stirtoni” แล้วก็เป็นญาติของไก่และเป็ด ซึ่งเป็น mihirungs ที่โตสูงถึง 3 เมตร หนัก 500 กิโลกรัม ซึ่งเป็นสาเหตุที่พวกมัยได้รับฉายาว่า “Demon ducks of doom (เป็ดปีศาจแห่งความหายนะ)”
การศึกษาใน Anatomical Record ได้เปรียบเทียบรูปแบบการเติบโต ที่บันทึกไว้ในกระดูกของ D. stirtoni และ Genyornis newtoni ซึ่งเป็นสัตว์กลุ่มสุดท้ายของ mihirung ที่สูญพันธุ์ แม้ว่า D. stirtoni
เมื่อประมาณ 8 ล้านปีก่อน ออสเตรเลียมีสภาพอากาศที่แตกต่างจากตอนนี้มาก เป็นที่ๆ มีป่าฝนอยู่ใจกลางทวีป Dr. Trevor Worthy จากมหาวิทยาลัย Flinders กล่าวว่า ป่าเหล่านี้มีนก mihirungs อยู่ถึงสามสายพันธุ์ รวมถึง D.stirtoni ที่มีขนาดใหญ่ที่สุด
กระดูก D.stirtoni ที่ดูเหมือนไดโนเสาร์มากกว่าที่จะเป็นเป็ดตัวใหญ่ มาจากเทือกเขา Flinders ทางตอนเหนือใกล้กับอลิซสปริงส์ (Alice Springs) ได้รับการวิเคราะห์โดย Worthy และผู้เขียนร่วมของบทความนี้
“เราศึกษาส่วนบางๆ ของกระดูกของนกพวกนี้ภายใต้กล้องจุลทรรศน์ เพื่อที่จะได้ระบุสัญญาณทางชีวภาพที่บันทึกไว้ภายใน ..กระดูกของพวกมันทำให้เรารู้ว่าพวกมันใช้เวลานานเท่าใด กว่าพวกมันจะได้โตเต็มวัย พวกมันถึงวุฒิภาวะทางเพศ และเรายังสามารถบอกได้ว่า ตัวเมียกำลังตกไข่เมื่อใด”
สิ่งเหล่านี้เผยให้เห็นว่า D. stritoni ไม่ได้ผสมพันธุ์จนกว่าพวกมันจะอายุ 10 ปี หากเทียบตามมาตรฐานของมนุษย์ก็จะดูเหมือนเร็ว อย่างไรก็ตามในตอนนั้น Mihirungs ก็พบว่าตัวเองกำลังแข่งขันกับนกอีมู ซึ่งสามารถผสมพันธุ์ได้เมื่ออายุแค่ 2 ปี
ในขณะที่ป่าฝนเริ่มแห้งไป D. stritoni และ mihirungs อีกสองสายพันธุ์ที่เล็กกว่าก็สูญพันธุ์ไป แต่ลูกหลานของพวกมันรวมถึง Genyornis ที่ยังคงตัวใหญ่ที่หนัก 240 กิโลกรัม ยังคงมีส่วนสำคัญในระบบนิเวศของออสเตรเลีย
Genyornis แม้จะตัวใหญ่ แต่มันก็ดีกว่าบรรพบุรุษของมันหน่อย พวกมันสามารถเอาตัวรอดจากยุคสมัยไพลสโตซีน (Pleistocene) ได้ถึง 2 ล้านปี จนเมื่อสภาพแห้งแล้งกลายเป็นบรรทัดฐาน นกพวกนี้ก็ยังคงเติบโตช้าและผสมพันธุ์ช้าเมื่อเทียบกับนกอีมู ..จนเมื่อการมาถึงของมนุษย์ Genyornis ทั้งหมดก็สูญพันธุ์
คำถามที่ว่ามนุษย์มีส่วนรับผิดชอบต่อการสูญพันธุ์ ของสัตว์ขนาดใหญ่ในออสเตรเลียหรือไม่? ยังคงมีการโต้แย้งกันอย่างถึงพริกถึงขิง อย่างไรก็ตามในกรณีของ Worthy ไม่ต้องสงสัยเลยว่า “เมื่อมนุษย์มาถึง มนุษย์จะทำสามสิ่ง พวกเขาจะเผาสิ่งแวดล้อม ซึ่งจะทำลายอาหารของ Genyornis จำนวนมาก พวกเขาจะกินไข่ และพวกเขาก็จะตามล่าพวก Genyornis”
แม้ว่า Genyornis จะไม่ได้เป็นเป้าหมายการล่าหลักของมนุษย์ แต่สายพันธุ์ที่ใช้เวลานานในการสืบพันธุ์นาน จะไม่สามารถกู้คืนจากการสูญเสียแม้เพียงเล็กน้อยได้ .. สุดท้ายพวกมันก็สูญพันธุ์ไปเมื่อ 50,000 ปีก่อน โดยที่มนุษย์มีส่วนเกี่ยวของ
