เป็นเวลานานกว่าครึ่งศตวรรษที่ผ่านมา นักวิจัยได้เริ่มรวบรวมหลักฐานที่น่าสนใจมากมายเกี่ยวกับความลึกลับอันน่าทึ่ง ทางวิทยาศาสตร์ และประวัติศาสตร์นี้ ไม่ว่าคุณเลือกที่จะเชื่อในบิ๊กฟุตหรือไม่ก็ตาม หลักฐานทางการดีเอ็นเอที่เป็นข้อสรุป (ซึ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่จะปลอมแปลง) ของวิทยาศาสตร์สมัยใหม่อย่างมากได้รับการบันทึกไว้ในช่วงเก้าปีที่ผ่านมาโดยมีข้อสรุปที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
“คุณไม่สามารถปลอมหลักฐานดีเอ็นเอและจีโนมนิวเคลียร์ดูเหมือนจะมีลำดับของมนุษย์แต่ไม่ใช่มนุษย์ เยติ เป็นของจริงตามที่พิสูจน์แล้วโดย (DNA) การวิเคราะห์ทางพันธุกรรม มันมีจีโนมที่ใกล้เคียงกับ มนุษย์ แต่นอกนั้นมันไม่เหมือนกับสัตว์อะไรที่เรารู้จัก”
Bigfoot ถูกถ่ายภาพในปี 1967 ในหุบเขาแคลิฟอร์เนีย!
เหตุการณ์พบเจอบิ๊กฟุตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและโด่งดังที่สุดตลอดกาลเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 20 ตุลาคม 1967 ริมบลัฟฟ์ครีก รัฐแคลิฟอร์เนีย เมื่อ Roger Patterson และ Robert “Bob” Gimlin ขี่ม้าลงไปในหุบเขาลึกในป่าแห่งชาติพร้อมกับถือกล้องภาพยนตร์ และกล้องฟิล์ม Kodak K-100 ขนาด 16 มม.
เวลาประมาณ 13.30 น. เพื่อค้นหาบิ๊กฟุตตัวหนึ่งที่พบในบริเวณเดียวกันกับที่พวกเขาเคยเจอมันเมื่อปีที่แล้ว แต่แล้วทั้งคู่ตกใจมากเมื่อเจอสิ่งมีชีวิตตัวสูงที่อยู่ห่างออกไปเพียง 25 ฟุต (7.6 เมตร) Patterson รีบลงจากหลังม้าและเริ่มถ่ายทำวีดิโอความยาว 59 วินาทีในขณะที่สิ่งมีชีวิตนั้นอยู่ห่างออกไป 80 ถึง 120 ฟุต
โดยการเปรียบเทียบพวกเขามีความสูง 6 ฟุต 1 นิ้ว (1.85 เมตร) มีระยะเดินปกติ 27 นิ้ว (69 ซม.) และก้าวยาว 48 นิ้ว (122 ซม.) เมื่อผมอยู่ในท่าที่พอดี Gimlin ตั้งข้อสังเกตในภายหลังว่า “ม้าไม่เคยสร้างรอยให้ลึกเท่าที่มันทำ ดังนั้นมันเป็นสัตว์ที่หนักและมีกล้ามเนื้อแข็งแรง”
เป็นภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจอย่างยิ่งในทุกมาตรฐาน โดยแสดงให้เห็นสิ่งมีชีวิตที่สูงมาก มีกล้ามมาก มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ เดินอย่างกระฉับกระเฉงจากกล้องและหันกลับมามองเพียงครั้งเดียว (ซึ่งโด่งดังที่สุดที่ Frame 352 ซึ่งขณะนี้ได้เผยแพร่สู่สาธารณะแล้ว) ชายทั้งสองได้ปฏิเสธข้อกล่าวหาเรื่องการหลอกลวงอย่างต่อเนื่อง และไม่มีใครสามารถพิสูจน์ได้ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ปลอมแปลงในลักษณะใดๆ
วีดิโอของ Patterson-Gimlin ได้รับการวิเคราะห์
ในปี 1998 สถาบันวิทยาศาสตร์แห่งอเมริกาเหนือ (NASI) จากฮูดริเวอร์ รัฐโอเรกอน ได้ออกรายงานอย่างเป็นทางการเกี่ยวกับการพบเจอบิ๊กฟุต “Toward a Resolution of the Bigfoot Phenomenon” ซึ่งมักจะเรียกง่ายๆ ว่ารายงานของ NASI หลังจากที่ได้ใช้การวิเคราะห์ทางนิติวิทยาศาสตร์ และคอมพิวเตอร์เพื่อตรวจสอบภาพยนตร์ที่มีการโต้เถียงในรายละเอียดที่ดี
“มือ (และเท้า) ของมันดูเหมือนจะอยู่ระหว่างมือของกอริลลากับมนุษย์ ลักษณะและความซับซ้อนของกล้ามเนื้อตามที่เห็นในวีดิโอของ Patterson-Gimlin ยังไม่ได้มีการทำซ้ำในชุดสำหรับอุตสาหกรรมบันเทิง วิชาในภาพยนตร์ยังไม่ได้ ใช้การเคลื่อนไหวตามแบบฉบับของมนุษย์
ในขณะที่การก้าวย่างนั้นสามารถทำซ้ำได้ แต่การเคลื่อนไหวที่ต่อเนื่องและไปข้างหน้าซึ่งเห็นในภาพยนตร์นั้นทำไม่ได้จนถึงปัจจุบัน ฟิล์มของ Patterson-Gimlin ได้ท้าทายคำอธิบาย หลังจากสามปีของการตรวจสอบทางนิติเวชที่เข้มงวด สุดท้ายแล้ววีดิโอของ Patterson-Gimlin ไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าเป็นการปลอมแปลง”
นักมานุษยวิทยาที่มีชื่อเสียง ดร. Grover Krantz จากมหาวิทยาลัยแห่งรัฐวอชิงตัน สรุปในปี 1998 ว่า “ผมยอมรับวีดิโอของ Patterson อย่างเต็มที่ สอดคล้องกับเท้าน้ำหนัก 500 ปอนด์ ผมพยายามเลียนแบบแล้วทำไม่ได้จริงๆเข่ามักจะงอมากกว่า 90 องศาเป็นประจำ ในขณะที่ขามนุษย์งอน้อยกว่า 70 องศา” อันที่จริง ไม่มีมนุษย์คนใดเคยจำลองการยกขาที่สุดขั้วและต่ำขนาดนี้ ในขณะที่ยังคงความนุ่มนวล ท่าทาง และระยะก้าวของสิ่งมีชีวิตในภาพยนตร์ไว้ได้
นักมานุษยวิทยามักจะแสดงสัดส่วนของแขนขาเป็นดัชนี intermembral (IM) ดัชนี IM ที่ไหนสักแห่งระหว่าง 80 ถึง 90 (อันที่จริง 84 สำหรับบิ๊กฟุต) ระหว่างมนุษย์ (72) และลิงแอฟริกัน (122) อยู่เหนือค่าเฉลี่ยของมนุษย์และตัดคำอธิบายคนใส่ชุดได้อย่างมีประสิทธิภาพ ”
ดร. Dmitry Donskoy หัวหน้าภาควิชาชีวกลศาสตร์ของ Russian Central Institute of Physical Culture และต่อมาเกี่ยวข้องกับพิพิธภัณฑ์ Darwin ของมอสโก สรุปว่าสัตว์ในวีดิโอของ Patterson เป็น “สัตว์ขนาดใหญ่มากซึ่งไม่ใช่มนุษย์อย่างแน่นอน” เพราะการเดินที่ราบรื่นไม่สามารถทำซ้ำได้โดยมนุษย์
ผู้เขียน Ivan T. Sanderson กล่าวเสริมว่า “วีดิโอของ Patterson คือฟุตเทจเดียวที่ผมเคยเห็นด้วยการเคลื่อนไหวที่ไร้ที่ติอย่างแท้จริง เกินกว่าระดับที่ผู้สร้างภาพยนตร์ฮอลลีวูดใช้ในขณะนั้น เพื่อเดินในลักษณะที่ จนถึงทุกวันนี้ ยังไม่สามารถทำซ้ำได้
Dale Sheets หัวหน้าแผนกภาพยนตร์สารคดี (ที่ยูนิเวอร์แซล พิคเจอร์ส) กล่าว “บางที ถ้าคุณมีงบสักสองสามล้านเหรียญ เราอาจจะพยายาม แต่เราต้องคิดค้นทั้งหมด ชุดของกล้ามเนื้อเทียมใหม่ รับผิวหนังแบบกอริล่า และฝึกนักแสดงให้เดินแบบนั้น มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย’”
John Chambers ผู้ออกแบบเครื่องแต่งกายเจ้าของรางวัลออสการ์จากเรื่อง “พิภพวานร” ซึ่งถ่ายทำในปี 1968 ภายหลังกล่าวถึงวีดิโอของ PGF ว่า “ถ้าเป็นชุด ก็ถือว่าดีที่สุดเท่าที่เคยมีมา เพราะมันเกินความสามารถของเราใน ทศวรรษที่ 1960 ขนทุกเส้นจะต้องติดอยู่กับสักแสดงเพื่อทำสิ่งที่ทำในวีดิโอนั้น”
ในปี 1984 ได้มีการตีพิมพ์ The Sasquatch and Other Unknown Hominoids ซึ่งเป็นการรวบรวมเอกสารทางวิทยาศาสตร์จำนวน 335 หน้า แก้ไขโดย Vladimir Markotić นัก hominologist ชาวรัสเซียที่เกิดในยูโกสลาเวีย (พร้อมปริญญาเอกด้านมานุษยวิทยาจากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด และรองศาสตราจารย์กิตติคุณด้านโบราณคดี ที่มหาวิทยาลัย Calgary)
โดยมีความคิดเห็นเบื้องต้นโดย Doctor Grover Krantz บทที่ 5 (14 หน้า) มีชื่อว่า “การวิเคราะห์วีดิโอ Patterson-Gimlin ทำไมเราพบว่ามันเป็นของแท้” โดย Dmitri Bayanov, Doctor Igor Burtsev (ผู้เชี่ยวชาญเยติชั้นแนวหน้าของรัสเซีย) และRené Dahinden ผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงระดับโลกของบิ๊กฟุตและสัตว์ลึกลับ
ดังนั้น ไม่ใช่แค่วีดิโอของ Patterson-Gimlin ไม่ใช่เรื่องหลอกลวง แต่แทบทุกคน รวมทั้ง BBC ในปี 1998 ที่พยายามแสดงให้เห็นว่ามันปลอมได้อย่างไร และ BBC ถูกบังคับให้ขอโทษต่อ Bigfoot Research Organization (BFRO.) ในทางตรงข้าม นักวิทยาศาสตร์ทุกคนที่ศึกษาเรื่องนี้ต่างบอกว่ามันแสดงให้เห็นสายพันธุ์จริงที่ไม่ได้จำแนกประเภท หรือไม่สามารถสรุปได้
มือของบิ๊กฟุตที่พบในมอนทานาปี 2002
ในปี 2002 มีการส่งมือที่ถูกตัดขาดไปยังสถานีตำรวจในเมือง Butte รัฐมอนทานาจากผู้ที่ไม่เปิดเผยตัว เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพในท้องที่ได้ทำการเอ็กซ์เรย์ ตรวจดู และสรุปว่าไม่ใช่มนุษย์ ตำรวจร่วมมือกับ Don Monroe นักวิจัย ซึ่งแสดงให้นักวิทยาศาสตร์หลายคนได้เห็นว่า มันไม่มีใครสามารถระบุได้ว่าเป็นมนุษย์
ในปี 2006 Monroe มอบมันให้กับ Tom Biscardi นักวิจัยซึ่งได้รับการทดสอบโดย DNA Diagnostics Center of Fairfield รัฐโอไฮโอ ในเดือนพฤษภาคม 2006 ผลลัพธ์อย่างเป็นทางการคือ:“ไม่ใช่มนุษย์ ไม่ใช่สิ่งที่เรารู้จัก ไม่ได้อยู่ในระบบด้วยซ้ำ” นี่เป็นครั้งแรกของ การทดสอบ DNAที่ได้รับการยืนยัน ของหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับบิ๊กฟุต
เขาเรียก ดร.Jeffrey Meldrum (มหาวิทยาลัยแห่งรัฐไอดาโฮ) และดร. Curt Nelson (มหาวิทยาลัยมินนิโซตา) ไปที่เกิดเหตุ เส้นขนดูเหมือนมนุษย์ แต่หลังการตรวจสอบพบว่ามันไม่มีไขกระดูก และไม่ตรงกับลิงที่วิทยาศาสตร์รู้จัก หรือสัตว์อื่นๆ ที่รู้จัก?
ดร. Nelson กล่าวว่า “DNA บอกว่าเป็นลิง แต่ไม่ใช่มนุษย์และไม่ใช่ลิงที่เรารู้จัก (ชิมแปนซี/ลิง) มันเหมือนกับ DNA ของมนุษย์ (ร้อยละ 99.5) ยกเว้นว่ามันมีความหลากหลายของนิวคลีโอไทด์ ความแตกต่างที่แบ่งปัน กับชิมแปนซี มันอาจจะเป็น DNA ของบิ๊กฟุต”
เมื่อวันที่ 8 ตุลาคม 2010 Justin Smeja อายุ 25 ปี จากแซคราเมนโต แคลิฟอร์เนีย กำลังตามล่าหมีดำใกล้โกลด์เลค เขากลับยิงและสังหารสิ่งมีชีวิตตัวตรงขนาดใหญ่ที่มีขนดกสองตัว ตัวที่โตและเด็กหนึ่งตัวด้วยปืนไรเฟิล ของเขา Smeja ไม่เคยเชื่อเรื่องบิ๊กฟุต จนกระทั้งตอนนี้
เพื่อนบ้านและคนขับรถของเขาเป็นพยาน และยืนยันว่าเหตุการณ์นี้เป็นความจริง Smeja เก็บชิ้นส่วนของสิ่งมีชีวิตที่เล็กกว่า และให้ตัวอย่างผิวหนังและขนสีน้ำตาลแดงเข้มแก่ ดร. Melba S. Ketchum, DVM (สัตวแพทย์) ผู้อำนวยการ DNA Diagnostics, Inc. ของ Timpson, Texas สำหรับ การวิเคราะห์ดีเอ็นเอ ห้องปฏิบัติการ DNA ในแปดห้องทำการทดสอบที่แยกกันพบว่า “ไม่ใช่มนุษย์ ไม่ใช่สัตว์ที่รู้จัก เป็นลิงที่ไม่รู้จัก”
รายการหลักฐานบิ๊กฟุต
ดร. Ketchum ได้ทำสิ่งทีน่าตื่นเต้นมากในสามปีต่อมา เมื่อวันที่ 13 กุมภาพันธ์ 2013 การศึกษาดีเอ็นเอของบิ๊กฟุตที่ก้าวล้ำของเธอได้รับการเผยแพร่ในชื่อ “Novel North American Hominins” ที่มีความยาว 63 หน้า นี่คือตัวอย่าง DNA ที่ใช้ในรายงาน
- ส่งตัวอย่างบิ๊กฟุต: กว่า 200 รายการ
- ผลตรวจเป็นบวกสำหรับ “ลิงลึกลับ” (บิ๊กฟุต): 111 ทดสอบในห้องปฏิบัติการต่างๆ 34 แห่ง
- # ของตัวอย่างที่เป็นตัวแทนของบิ๊กฟุต: 20 ถึง 28
- ผลตรวจเป็นบวกสำหรับ “ลิงลึกลับ” (เยติ): 1
- จำนวนตัวอย่างของเยติ: 1
รายละเอียดของความสำเร็จ ตัวอย่างบิ๊กฟุต
- ตัวอย่างขน 5 ชิ้นจากอุทยานGolden Ears บริติชโคลัมเบีย แคนาดา สิ่งมีชีวิตห้าชนิดแยกจากกัน
- 1 เล็บเท้าจาก Larry Jenkins ในพื้นที่ Grand Canyon ของรัฐแอริโซนา
- ตัวอย่างเลือด 1 ตัวอย่างจาก J.C. Johnson ในพื้นที่ Four Corners ของรัฐนิวเม็กซิโก
- ตัวอย่างเลือด 1 ตัวอย่างจาก Crittenden รัฐเคนตักกี้ รวบรวมโดย Erickson Project
- ตัวอย่างขน 1 ชิ้นจาก Hoopa Valley, รัฐแคลิฟอร์เนีย
- ตัวอย่างขน 1 ชิ้นจาก Larry Surface ในโอไฮโอตอนใต้
- ตัวอย่างขน 1 ชิ้นจาก Joe Black ใน Great Smoky Mountains, ทางตะวันออกของรัฐเทนเนสซี่
- เนื้อบิ๊กฟุต 1 ชิ้นจากเซียร์รา บัตต์ รัฐแคลิฟอร์เนีย ถูกJustin Smeja ยิง
- ตัวอย่างน้ำลายขนาดใหญ่ 1 ตัวอย่าง ปี 2009
- ตัวอย่างขน1 ชิ้นจาก SE รัฐโอกลาโฮมา ที่รวบรวมโดย TEXLA Cryptozoological Research
- ตัวอย่างเลือด เนื้อเยื่อ และเส้นขน 1 ชิ้นจากกับดัก “สกรูบอร์ด” ที่ทะเลสาบสเนลโกรฟ ประเทศแคนาดา
**นี่เป็นเพียงตัวอย่าง บิ๊กฟุตที่ประสบความสำเร็จเพียง 15 จาก 111 ตัวอย่างเท่านั้น
DNA บิ๊กฟุตนั้นคล้ายกับมนุษย์แต่ไม่เหมือนซะทีเดียว
ผลการทดสอบซึ่งตรวจสอบอย่างอิสระโดยห้องปฏิบัติการ 34 แห่ง และเป็นไปไม่ได้เลยที่จะปลอมแปลง แสดงให้เห็นว่ากลุ่มตัวอย่างจากสัตว์ที่คาดว่าเป็นบิ๊กฟุตนั้นใกล้เคียงกับมนุษย์มากแต่ไม่เหมือนซะทีเดียว และค่าเริ่มต้นของสีผมทางพันธุกรรมคือ “สีแดง” (“สีน้ำตาลแดง” ในปัจจุบัน คำศัพท์เฉพาะ)
ผลลัพธ์ของ DNA นิวเคลียร์คือ “หนึ่งในสามของวิธีการจากมนุษย์สู่ชิมแปนซี” หรือแม้แต่ใกล้ชิดกับมนุษย์มากขึ้น ผลลัพธ์ไม่ปรากฏในฐานข้อมูลหลัก DNA ของสัตว์ที่รู้จักทั้งหมด กล่าวอีกนัยหนึ่งตามการทดสอบของ Ketchum ใกล้เคียงมนุษย์อย่างน้อย 99.7 เปอร์เซ็นต์!
และชัดเจนจาก ‘ที่หลบภัยธารน้ำแข็งของฝรั่งเศส-กันตาเบรีย’ ประมาณ 15,000 ปีก่อน เส้นทางการอพยพทางเดียวที่เป็นไปได้คือสะพานบกเอเชีย-อเมริกาเหนือในช่วงยุคน้ำแข็ง การจับคู่ DNA ไมโตคอนเดรียประมาณ 99.98 เปอร์เซ็นต์สำหรับทั้งคู่โดยอ้างว่า นั่นเป็นตัวอย่างของบิ๊กฟุต
ที่ธารน้ำแข็ง Franco-Cantabrian ตั้งแต่ 15,000 ถึง 20,000 ปีก่อนคริสตกาล ครอบคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของฝรั่งเศสตอนใต้และเทือกเขา Pyrenees ที่ปกคลุมด้วยหิมะ
ผลลัพธ์ของ DNA เหล่านี้ไม่น่าแปลกใจเลย เนื่องจากมหาวิทยาลัย Cornell และนักวิทยาศาสตร์คนอื่นๆ ตั้งข้อสังเกตว่า DNA และองค์ประกอบทางพันธุกรรมโดยรวมของชิมแปนซีและมนุษย์มีความแตกต่างกันเพียงหนึ่งเปอร์เซ็นต์ ตัวอย่าง DNA ของบิ๊กฟุต
จนถึงตอนนี้มียีนที่แปรผันได้ประมาณ 600 ยีน เทียบกับ 2,000 สำหรับชิมแปนซี ดังนั้นพวกมันจึงมีพันธุกรรมประมาณ 99.7 เปอร์เซ็นต์ถึง 99.995 เปอร์เซ็นต์ของมนุษย์! พวกเขายังมีชื่อภาษาละตินอย่างเป็นทางการว่า Homo Sapiens Hirsuti หมายถึง “มนุษย์ที่มีขนดก”
รอยกัดบนกระดูกสัตว์ใหญ่กว่าของฟันคนสองเท่า
ดร.Mitchel N. Townsend ผู้เชี่ยวชาญชั้นนำของบิ๊กฟุต เขียนถึง Ancient Origins เมื่อวันที่ 7 เมษายน 2021 ว่า “บิ๊กฟุตมีจริงหรือไม่? มาดูหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ที่เกิดขึ้นใหม่ที่ Mount Saint Helens ในรัฐวอชิงตัน
ในปี 2013 และ 2014 พบชิ้นส่วนกระดูกซี่โครงที่เป็นกระดูกกีบและกีบที่แตกต่างกันสามชิ้น (กระดูกกวางและซี่โครงกวาง) ที่ดูเหมือนจะอธิบายไม่ถูก มีร่องรอยการกัดหลงเหลืออยู่ในนั้น จากการวัดฟันหน้าทั้งหมด 25 ชิ้นจากทั้งสามไซต์ ร้อยละ 92 คือมีขนาดอย่างน้อยสองเท่าของมนุษย์สมัยใหม่ หลักฐานมีความชัดเจนและสอดคล้องกันในทั้งสามสถานที่ เราก็สามารถประมาณขนาดปากได้ ซึ่งก็มากกว่าขนาดของมนุษย์สมัยใหม่อีกสองเท่า
รอยกัดนี้ช่วยให้สามารถสร้างโปรไฟล์ ลิงขนาดใหญ่ที่ไม่ได้จำแนกประเภทในปัจจุบัน ด้วยการวัดฟันนอกเหนือความเป็นไปได้ของ Homo Sapiensข้อสรุปนั้นแม่นยำได้รับการสนับสนุนอย่างดีสามารถทำซ้ำได้ ของการใช้ชีวิตลิงที่ยังไม่ได้จำแนก (บิ๊กฟุต)
ที่ Mount Saint Helens เป็นอีกครั้งที่เราต้องเผชิญกับคำถามสำคัญว่าทำไมวิทยาศาสตร์กระแสหลักจึงล้มเหลวในการตรวจสอบการมีอยู่ที่เป็นไปได้ของสิ่งที่บางคนเรียกว่าบิ๊กฟุตอย่างครอบคลุม หลักฐานที่น่าเชื่อถือและหลากหลายทางวินัยยังคงปรากฏอยู่ ของลิงยักษ์ที่ไม่ได้จำแนกประเภทที่อาศัยอยู่และเจริญรุ่งเรืองในแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ
ท้ายที่สุดแล้ว ทำไมเรายังคงถามคำถามเดิมว่า ‘บิ๊กฟุตมีจริงหรือไม่’ เราสนับสนุนให้ชุมชนวิทยาศาสตร์ก้าวข้ามความสงสัยของพวกเขา เพื่อทำการตรวจสอบอย่างลึกซึ้ง ในพื้นที่ของการวิจัยที่เกิดขึ้นใหม่นี้ วิทยาศาสตร์มีภาระผูกพันตามคำจำกัดความในการอธิบายสิ่งที่ไม่สามารถอธิบายได้ ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นอะไรก็ตาม”
หวังว่าเราจะไม่จับบิ๊กฟุตไปไว้ในสวนสัตว์!
นักสัตววิทยาและนักสำรวจ Edward W. Cronin, Jr. จากซานตาบาร์บารา แคลิฟอร์เนียได้เขียนบทความเรื่อง “The Yeti” ในนิตยสาร The Atlantic, พฤศจิกายน 1973 (หน้า 53) อย่างละเอียดว่า
“แม้ว่าผมจะรู้สึกทึ่งกับเยติ ทั้งในด้านความสำคัญทางวิทยาศาสตร์และสำหรับสิ่งที่มันพูดถึงความสนใจและอคติของเราเอง ฉันก็รู้สึกเสียใจอย่างยิ่งที่ได้ค้นพบ หากเยติถูกจับออกมาจากบ้านของมันในภูเขาหรือป่าลึกแล้วถูกเอามาแสดงในสวนสัตว์”
เราจะได้ชัยชนะเหนือธรรมชาติอีกครั้ง ปริศนายาวนานก็จะถูกปิดไปอีกเรื่อง คนสามารถไปดูเยติหรือบิ๊กฟุตได้ในสวนสัตว์โดยไม่ต้องลุ้นอีกแล้วว่ามันจะมีจริงหรือไม่มีจริง เด็กๆ จะมองบิ๊กฟุตไม่ต่างกับลิงกอริล่าทั่วไป มีชื่อละตินอีกชื่อหนึ่งที่จะใส่ในบัญชีแยกประเภททางวิทยาศาสตร์ของเรา
แต่มันก็เป็นการทำลายพวกมันทั้งกายภาพและจิตวิญญาณ? ทุกครั้งที่มนุษย์ยืนยันความเชี่ยวชาญเหนือธรรมชาติ เขาจะได้รับความรู้บางอย่าง แต่จะสูญเสียบางอย่างไป พวกมันอาจจะรอดมาได้จากยุคน้ำแข็งแต่อาจจะต้องสูญพันธุ์ไปอีกครั้งเพราะมนุษย์ยุคใหม่”
